Οι φίλες μου

  Οι φίλες μου. Τα πιο υπέροχα πλάσματα. Στα μάτια μου πριγκίπισσες, νεράιδες, άγγελοι..
  Πάντα φανταζόμουνα το τέλειο. Οι χαρακτήρες που έπλαθα παιδί ήταν "οι πιο όμορφοι, οι πιο έξυπνοι, οι πιο καλοί.." Αν και κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε αυτές αλλά ούτε κι εγώ, οι φίλες μου ζωντάνευαν κι ακόμα ζωντανεύουν τους ήρωες της φαντασίας μου. Με την καλοσύνη και τη γλυκύτητα τους, που αργότερα ξεχώρισα από την ομορφιά, ήταν οι πριγκίπισσες μου. Με τη ζωντάνια τους και τη δύναμη να λύνουν κάθε πρόβλημα έμοιαζαν νεράιδες. Με την αόρατη προστασία τους αλλά και τη γαλήνη που μου προκαλούν όταν είναι δίπλα μου είναι οι άγγελοι μου.
  Οι "έρωτες" μπορεί να είναι οι σκέψεις μας και το πιο συχνό θέμα συζήτησης μεταξύ μας όμως οι ίδιες οι φίλες μας είναι η ζωή μας.
  Μπορεί να ονειρεύομαι μια αγκαλιά κάτω από τ' αστέρια με το αγόρι μου όμως οι αγκαλιές που κάνω με τις φίλες μου είναι άπειρες και παντού. Για να παρηγορήσουμε η μία την άλλη, για να μοιραστούμε τη χαρά μας ή έτσι απλά στο ξεκάρφωτο για να τους πω ή να εννοήσω " Σ' αγαπάω". Ευτυχώς τους το χω πει. Πολλές φορές. Όμως δεν ξέρω αν ποτέ είτε εκείνες είτε εγώ καταλάβαμε πόσο πολύ το εννοούσα. Δενόμαστε με την καρδιά κι ας μην το καταλαβαίνουμε με το μυαλό.
  Οι φίλες μου είναι πάντα εκεί γύρω. Κοντά ή μακριά. Στο διπλανό θρανίο, στην άλλη άκρη της τάξης, της πόλης ή του κόσμου. Όπου κι αν είναι τις κουβαλάω μέσα μου με τη μορφή αναμνήσεων αλλά και κυρίως μιας απεριόριστης δύναμης που μου δίνει η ύπαρξη τους.
  Έστω μια μέρα ή μια ώρα που αισθάνθηκα πως δεν τις είχα ήταν τραγική, βασανιστική. Δεν ένιωθα μόνη, ένιωθα λειψή. Η φιλία δεν είναι θέμα αυτοεπιβεβαίωσης αλλά ανάγκη, ανάγκη βασική. Ένιωσα πως χρειάζομαι τις φίλες μου όπως τα μωρά τη μαμά τους λόγω ενός ισχυρού δεσμού.
  Οι φίλες μου είναι όλες διαφορετικές. Η κάθε μια είναι ξεχωριστή. Σε αντίθεση με τους συντρόφους, μπορούν -ίσως και πρέπει- να είναι πάνω από μία, ταυτόχρονα και για πάντα.
  Με τις φίλες μου φυσικά θα διαφωνήσουμε, θα τσακωθούμε. Αυτό κυρίως συμ(β)αίνει (δι)ότι είτε η μία ξέρει κάτι παραπάνω από την άλλη είτε έχει ακόμα να μάθει κάτι παραπάνω για την άλλη.
  Τέλος, αν και όσα θέλω να τους πω δεν τελειώνουν, κλείνω με μερικά αποφθέγματα που με εκφράζουν...

Τον φίλο πρέπει να τον προσέχεις σαν τον εαυτό σου γιατί ο φίλος είναι ένας άλλος σου εαυτός. (Αριστοφάνης)

Φίλος είναι κάποιος που σ' αγαπάει επειδή είσαι ο εαυτός σου, ή μάλλον, παρά το ότι είσαι ο εαυτός σου.

Φιλία είναι ο έρωτας χωρίς τα φτερά του ( George Byron)

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τ' αστέρια. Επειδή δεν τους βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί.

Αν ψάχνεις για ένα φίλο, θα ανακαλύψεις ότι είναι δυσεύρετοι. Αν είσαι διατεθειμένος να είσαι φίλος, θα τους βρεις παντού.

.....και ένα τραγούδι που αφιερώνω σε όλες (πέρα από εκείνη που μου το έμαθε)

Because you loved me - Celine Dion

ο( <3 )ο

Το τριαντάφυλλο κι η πεταλούδα

Για αρχή σας παρουσιάζω ένα μικρό παραμύθι εμπνευσμένο σε συνδυασμό από τη ζωή κι ό,τι περίμενα -και περιμένω ακόμα- να συμβεί.

Το έγραψα το προηγούμενο καλοκαίρι και το έφτιαξα σε παρουσίαση Powerpoint την οποία όμως δεν μπορώ να ανεβάσω.

Λέγεται..

"Το τριαντάφυλλο κι η πεταλούδα"

Σ' ένα κάμπο μια φορά υπήρχε ένα τρυφερό και μυρωδάτο τριαντάφυλλο.
Το τριαντάφυλλο θαύμαζε ιδιαίτερα τις πεταλούδες για την ομορφιά τους αλλά στενοχωριόταν που ποτέ δεν είχε γνωρίσει καμία από κοντά.

Κάποια μέρα μια κάμπια πλησίασε το τριαντάφυλλο κι εκείνο, που ήταν φιλικό με όλους, την δέχτηκε για παρέα του.

Όμως οι μέλισσες, οι φίλες του τριαντάφυλλου, του ζουζούνισαν ανήσυχα..
"Οι κάμπιες είναι επικίνδυνη παρέα. Τρώνε τα φύλλα των φυτών."

Το τριαντάφυλλο περνούσε μέρες ολόκληρες μαζί με την κάμπια ώσπου άρχισε να σκέφτεται πως η κάμπια μπορούσε να το καταστρέψει.

Τα αγκάθια του άρχισαν να πολλαπλασιάζονται εξαιτίας του φόβου του.
Και μια μέρα η κάμπια εξαφανίστηκε ξαφνικά.

Ενώ στην αρχή το τριαντάφυλλο ανακουφίστηκε, μετά ένιωθε να του λείπει η παρέα της.

Μετά από καιρό μια πεταλούδα ήρθε και κάθισε πάνω στο τριαντάφυλλο.
-Με θυμάσαι; το ρώτησε.
-Γνωριζόμαστε; είπε ξαφνιασμένο.

-Φυσικά. Είμαι η φίλη σου η κάμπια. Όσο έλειπα έφτιαξα το κουκούλι μου κι έγινα πεταλούδα.

-Και τώρα δηλαδή θα φύγεις και θα πετάς μακριά μου; τη ρώτησε το τριαντάφυλλο λυπημένο.

-Σου υπόσχομαι πως όπου κι αν ταξιδέψω θα γυρίζω πάντα κοντά σου
 γιατί
 Εγώ Σ' Αγάπησα Με Τα Αγκάθια Σου!


"Το τριαντάφυλλο κι η πεταλούδα" στο Youtube