Όμορφοι άνθρωποι

Ω πόσο όμορφοι άνθρωποι!
Πόσοι...όμορφοι άνθρωποι.

Χαμόγελα.
Γέλια.
Ματιές.
Αγκαλιές.

Μια ζεστή καλημέρα.
Καλημέρες πολλές.
Αγκαλιές ξαφνικές.

Πολλές συχνές ματιές.
Ματιές φωτεινές.
Λιακάδες λαμπερές.

Μέρες συννεφιασμένες
γεμίζουν ηλιαχτίδες,
γίνονται λατρεμένες.

Γνώρισα τόσα πρόσωπα,
τολμώ να πω ψυχές.
Άλλες ολότελα ανοιχτές
εώς χιμαρρώδεις.
Άλλες συγκρατημένες
ή κρυφές.

Παρατήρησα
την ιδιαιτερότητα
όσο φοβάσαι το άγνωστο
τόσο να ανοίγεσαι,
τόσο να αφήνεσαι,
τόσο να δίνεσαι,
ολότελα να του παραδίνεσαι
για να γίνει γνωστό.
Το ξένο για να γίνει δικό σου
πρέπει να του προσφέρεις τον εαυτό σου.

Περισσότερο απ' όλα θα δυσκολευτείς
τον ίδιο εσένα για να βρεις.
Η γνωριμία η πιο συναρπαστική
είναι να δεις ποιος είσαι εσύ.

Και συγχρόνως,
συνειδητοποιείς,  δεν είσαι μόνος.
Δεν είσαι ο μόνος
που έχει πληγώσει,
έχει πληγωθεί,
έχει ανάγκη να αγαπήσει
και να αγαπηθεί.

Δεν είσαι ο μόνος που μαθαίνει τη ζωή
και δεν μπορεί ούτε καν να υποπτευθεί
πως όχι μόνο είναι όμορφοι οι άνθρωποί,
είναι όμορφη η ζωή
αλλά κι εσύ μαζί.