Λέξεις για το Τίποτα

Κι ήταν πολλά όσα έγραψα για 'σένα,

πολλά όσα είπα, 

πολλά όσα έδειξα.

Και τώρα πια τίποτα. 

Τίποτα να μας ενώνει. 

Ποτέ τίποτα. 

Μόνο οι αναμνήσεις,
που ξεθωριάζουν  δειλά.

Μόνο τα κείμενα,
που σε άλλους ταιριάζουν καλύτερα. 

Δεν ανήκουν σ' εσένα. 

Μερικά δεν ανήκουν ούτε σ' εμένα. 

Λες και τίποτα, τίποτα δεν ήταν δικό μας. 

Το "μας" ήταν στο μυαλό μας. 

Στο μυαλό μου. 

Εσύ το δρόμο σου κι εγώ το δικό μου. 

Σαν να μην συναντήθηκαν ποτέ τα βήματά μας. 

Σαν να πετούσα ενώ βούλιαζες εσύ στο χώμα, 

ή αντίστροφα. 

Σαν να μην ήταν τίποτα. 

Λέξεις μόνο όλα. 

Λέξεις ξένες. 

Λέξεις πολλές. 

Πια αλλαγμένες. 

Κι αν σ' αγάπησα ποτέ δεν έμαθα. 

Μια ζωή ερωτευμένη με τον έρωτα. 

Στον έρωτα όλα. 

Στη ζωή και στον έρωτα. 

Και έπειτα τίποτα. 

Μόνο λάθη σωστά. 

Τα φιλιά των ματιών

Πάντα την νύχτα
όταν εκείνος την άφηνε σπίτι,
εκείνη πριν τον αφήσει

έψαχνε το κινητό της

για να αργήσει την έξοδό της

από το αυτοκίνητό του

έψαχνε το πορτοφόλι της

περιμένοντας ένα φιλί του

έμενε ψάχνοντας μια αφορμή να μην φύγει

έμενε για να μπορέσει να του δείξει

πως ήθελε πολύ να την κρατήσει.

Μα εκείνος μετά από μια μακριά ματιά

της έδινε σιωπηλά δεύτερο ραντεβού στα όνειρα,

από τα οποία έφευγε μόνο το ξημέρωμα.

Ποτέ δεν την είχε φιλήσει,

ίσως για να μην την φυλακίσει,

ίσως για να μην φυλακιστεί,

και ας ένιωθε πως δεν είχαν χωριστεί στιγμή.