Ο Πύργος

Η πριγκίπισσα συνήθισε τον πύργο της.
Συμφιλιώθηκε με τον δράκο της.
Όταν έρθει αυτός που καιρό περιμένει για να τη σώσει, θα τον διώξει.
Θα θεωρήσει τέρας όποιον τον δράκο της θελήσει να σκοτώσει.
Δεν θα ρίξει τα μαλλιά, κι αν το κάνει θα το μετανιώσει σύντομα μετά.
Δεν έκανε τόσο καιρό να τα μακρύνει για να τα προσφέρει έτσι απλά.
Δεν θα διακινδυνέψει τον πόνο χωρίς να ξέρει αν θα είναι για καλό.
Θα τρομάξει αν κάποιον άγνωστο μες στο δωμάτιο της αντικρίσει
με φιλί να προσπαθεί να την ξυπνήσει.

Φοβάται την αλλαγή.
Φοβάται τη ζωή.
Φοβάται την αγάπη.
Φοβάται τα λάθη.

Έμαθε στον καθρέφτη να βλέπει τη δική της ομορφιά
και δεν τολμά την ομορφιά του κόσμου να δει σε μια ματιά.
Έμαθε να κοιμάται μόνη και να ξυπνά,
οπότε την αγχώνει, κι ας λέει τη λαχταρά, η αγκαλιά.
Δεν θέλει άλογα, και μάχες και σπαθιά.
Αυτά είναι για τα βιβλία, δεν είναι βολικά.
Θέλει την ησυχία της, τη φυλακή της και τη σιγουριά.

...

Βλακείες!

Μόλις ακουστεί το κάλεσμα το κατάλληλο,

πηδάει από το παράθυρο!