"Δώσε.. να χαρείς ο,τι αγαπάς" / Ενθύμιο

Σκεφτόταν τι θα μπορούσε να του δώσει από εκείνη να πάρει μαζί όταν έρθει η στιγμή που θα τον αποχωριστεί...

Λουλούδι, ανθοδέσμη, φυτό; Θα μαραθεί.
Σοκολάτα, καραμέλα, γλυκό; Θα φαγωθεί.
Βραχιόλι, φυλαχτό, κρεμαστό; Κι αν χαθεί;
Αρκουδάκι ή άλλο λούτρινο ζωάκι; Παιδικό θα φανεί.
CD με ταινίες ή μουσική; Κίνηση μάλλον φιλική.

κι απέρριπτε το κάθε τι.

Την καρδιά της;

Η πιο αντιπροσωπευτική, αλήθεια, επιλογή...

Η πιο ανόητη. Η πιο επικίνδυνη. Ο,τι πιο λάθος θα μπορούσε να συμβεί. Ακούς εκεί! Να δώσει την καρδιά της σε κάποιον που ποιος ξέρει πότε και αν θα ξαναδεί. Να την πάρει μαζί. Και μετά τι θα γίνει αυτή; Πώς θα νιώθει; Πώς θα αγαπά; Πώς θα ζει;

Μπορεί όμως και να πει πως έτσι δεν θα της λείπει, θα είναι μαζί, η καρδιά της θα δει και θα αισθανθεί τις ίδιες τις δικές του εμπειρίες. Σε δυο καρδιές πόσο από τον κόσμο μπορεί ν' αποτυπωθεί; Πόσος ουρανός; Πόση θάλασσα; Πόση γη; Πόση νιότη; Πόσα νιώθει κάποιος που έχει στο ταξίδι του μια επιπλέον καρδιά μαζί; Δεσμεύεται για την επιστροφή;

Κι αν αυτός, πιο τρελός-πιο τολμηρός επιλέξει να αφήσει την καρδιά τη δική του σε εκείνη-εκεί; Αυτό δεν το χε σκεφτεί. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί.

Τίποτα από τα παραπάνω ουσιαστικά.
Όλοι έχουν ένα κορμί και μια μόνο καρδιά. Κι αν συναντηθούν κάποια στιγμή το κορμί από την καρδιά δεν μπορεί μετά να χωριστεί. Το κορμί μπορεί σε κάποιον να δοθεί-όπως γίνεται συχνά- χωρίς να δεθεί η καρδιά. Το αντίστροφο όμως σπανιότερα πολύ. Κι ας το θέλει αυτή.
Το μόνο που ξέρει να κάνει η καρδιά είναι να χτυπά. Να στήνει γιορτή κι ύστερα να θρηνεί που ο,τι αγάπησε δεν της ανήκει, δεν ξέρει αν την θέλει, αν θα το ξαναδεί.

Μεθυσμένα φιλιά

Τα μεθυσμένα φιλιά

δεν έχουν αξία καμιά.

Στα δίνουνε 

κι είναι κλεμμένα.

Μεθυσμένα φιλιά,

κι ας σε θέλω τρελά,

δεν δέχομαι 

εγώ από εσένα.

Γυάλινη σιωπή

Κρύβεσαι μες στη σιωπή.

Μα μιλάω με την καρδιά σου,

που χτυπάει σαν τρελή

όταν βρίσκομαι κοντά σου.

Μια βαριά αναπνοή,

ένα άγγιγμα "τυχαίο"

φτάνουνε για να φανεί

πως μπορεί να 'ναι μοιραίο.

Ένα μεταξύ μας βλέμμα,

επικοινωνία βουβή

που σκορπά το κάθε ψέμα

πριν ακόμα ειπωθεί.

Άμυνα από διάφανο γυαλί.

Άμα σπάσει ίσως κοπούμε.

Γυάλισμα και υπομονή.

Μέσα από αυτή.. θα δούμε.



η Ζήλια

Η ζήλια είναι γένους θηλυκού.

Όχι επειδή είναι ουσιαστικό θηλυκό στη γραμματική.

Όχι επειδή βιώνεται συχνότερα από γυναίκες-μεγάλο ψέμα αυτό.

Είναι θηλυκή γιατί είναι πράγμα ύπουλο και φιλικό μαζί.

"Ζήλια μου, μ' εσένα η καρδιά μου είναι ζωντανή.

 Μίλα μου, μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει."

Υπάρχει η παιχνιδιάρα. Η μικρή.

Σε τσιγκλά και σου λέει μυστικά ζωηρά στ' αυτί.

Κι αφού τσακωθείτε μες στο κεφάλι σου μ' αυτή,

Σου τσιμπά το μάγουλο, σου χτυπά την πλάτη,

Σου λέει "Καλά..

Εσύ είσαι καλύτερος-η / Εσένα αγαπά "

Και κάθεται-προς το παρόν- στην άκρη.

Μην την υποτιμάς πολύ..

Γιατί ίσως κάποτε να ενηλικιωθεί.

Είναι γυναίκα σαγηνευτική.

Κοκκινομάλλα ή μελαχρινή.

Με την πράσινη ματιά,

τη χαρακτηριστική.

Φλογερή.

Σου ψιθυρίζει στ' αυτί.

Έπειτα σου δίνει απαλό φιλί.

Καίει το μάγουλό σου.

 Εκρήγνυται το μυαλό σου.

Βράζει η ψυχή.

Η λέξη "Αυτός / Αυτή" κυριαρχεί.

Αποκτά σημασία βαριά, μισητή,

Σαν ο χειρότερος εχθρός σου,

Σαν γιγάντια απειλή.

Νιώθεις πως μπορεί και θέλει να σε καταστρέψει,

Ο,τι αγαπάς πιο πολύ να σου κλέψει.

Ανεξαρτήτως αν αυτό, το "ο,τι αγαπώ",

το έχεις τώρα, στο παρελθόν,

θα το αποκτήσεις στο μέλλον, ή ποτέ,

Αν ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, λογικός, ή ίσως εσύ

θα χρησιμοποιήσεις την επίθεση ως αμυντική τακτική.

Στην περίπτωση των σχέσεων:

 Αυτό το έχεις σκεφτεί;

Αν η ζήλια σου φανεί,

κι αν ο φόβος σου επανειλημμένα διατυπωθεί,

Μήπως αυτός που είστε μαζί

 και σ' όλα τα άλλα θέματα σε έχει εμπιστευτεί

λαμβάνοντας την γνώμη σου υπόψιν

μπορεί στο τέλος να σκεφτεί..

Κάτι ξέρεις παραπάνω.

Ταιριάζει καλύτερα με την άλλη-άλλο.