"Δεν μπορώ να γιορτάσω, ούτε και να λυπηθώ.
Δεν μπορώ, πάω πάσο,τέτοια μέρα δεν μπορώ...
... Δεν μπορώ να θυμάμαι, μια σκιά να νοσταλγώ.
Πώς θες στα αστέρια να 'μαι, όταν εσύ δεν είσαι εδώ;"
Έζησα κιόλας ένα μήνα χωρίς εσένα,
χωρίς να περιμένω να είμαστε ξανά μαζί,
κι όμως στιγμές κλαίω ακόμα,
χωρίς να ξέρω το γιατί.
Στον καναπέ βαριά,
καθώς αλλάζει η μέρα,
δεν ξεχωρίζει το βάρος στο στομάχι,
την καρδιά, το κεφάλι.
Κενό τόσο πυκνό.
Τίποτα τόσο πολύ.
(*Πες μου εσύ για Φυσική)
