Αισθήσεις της αγάπης

Η αγάπη έχει γεύση γλυκιά.
Όχι λιγουριάρικη.
Κάθε μπουκιά της σε χορταίνει, σε ικανοποιεί
αλλά πάντα μπορείς και θέλεις κι άλλη μια.

Η αγάπη έχει αφή απαλή.
Σαν χάδι, σαν αγκαλιά, σαν ύφασμα που σε τυλίγει.
Ορίζει την ύπαρξή σου
μέσα από την επαφή σου με κάποιον άλλο, με τον κόσμο.

Η αγάπη έχει θερμοκρασία ευχάριστη.
Σε ζεσταίνει στο κρύο,
σε δροσίζει στη ζέστη.
Σαν νερό που λούζεσαι μ' αυτό.

Η αγάπη έχει τον ήχο μιας φωνής.
Που νανουρίζει και που καλημερίζει.
Που λέει "Καλωσήρθες" και "Να προσέχεις".
Που λέει το όνομά σου, αλλιώς.

Η αγάπη έχει άρωμα προσωπικό
και ταυτόχρονα απροσδιόριστο.
Της μνήμης και της στιγμής.
Της στιγμής που γίνεται μνήμη.
Μιας επιδερμίδας, φρεσκοπλυμένης ή ιδρωμένης.
Ενός τόπου, ενός φαγητού, ενός δώρου,
ενός λουλουδιού, ενός κεριού, μιας μπλούζας.

Η αγάπη δεν έχει μορφή.
Παίρνει τα πρόσωπα ανθρώπων και στιγμών.
Μα είναι κάτι πάνω από αυτά.
Μια αίσθηση ή ένα συν-αίσθημα μάλλον
που διαρρέει τους ανθρώπους και τις στιγμές.

Η αγάπη είναι φως λευκό.
Ούτε ψυχρό, ούτε θερμό.
Δεν είναι της ανάκρισης.
Δεν είναι του προβολέα.
Είναι το φως ενός παραδείσου,
που ούτε άφησες, ούτε θα φτάσεις.
Ενός παραδείσου που απλά υπάρχει,
και βλέπουν πότε ανοιχτά, πότε κλειστά τα μάτια σου.

Η αγάπη είναι κάτι που σε γεμίζει, σε συνδέει και σε ηρεμεί.