Ακούγοντας το χαμόγελό σου

Η φωνή σου χαμογελαστή έχει μια ομορφιά απερίγραπτη.
Είναι το.. κάτι.. άλλο.

Είναι τόσο καθαρή,  τόσο φωτεινή,
τόσο δροσερή και τόσο ζεστή.
Είναι σαν ήλιος και αεράκι την ίδια στιγμή.
Είναι σαν τον ανοιξιάτικο καιρό.
Ή ίσως σαν τον πρώτο φθινοπωρινό,
που αποφεύγει τη βροχή.

Διώχνει κάθε μπερδεμένη σκέψη
που μπορεί να έρθει.
Δείχνει του θησαυρού σου την σπάνια λάμψη.
Αγγίζει την ψυχή
και την καρδιά μου.
Είναι αυτό που θέλω κοντά μου.

Ξέρω πως με τίποτα δεν μπορεί να ανταλλαγεί.
Μου μαθαίνεις την αξία που έχουν τα μικροπράγματα,
ποιά είναι τα μεγάλα και τα σημαντικά, εσύ.
Τι χάνω όταν κερδίζω
και τι κερδίζω όταν χάνω
με κάνεις να ζυγίζω σωστά.

Δεν υπάρχουν δράκοι

Δεν υπάρχουν δράκοι, φως μου.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία,

θα τους αντιμετώπιζες με ευκολία.

Όμως δεν θα χρειαστεί

γιατί είναι ήδη νεκροί.

Όπως εμφανίστηκαν εξαφανίστηκαν σε μια στιγμή.

Ίσα ίσα (σαν) για να δείξουν πως δεν ήταν ποτέ εκεί.

Δεν είναι μεγάλοι,

δεν είναι δυνατοί,

δεν είναι καν κακοί.

Δεν κινδυνεύω

και ούτε εσύ είσαι σε κίνδυνο.

Δεν φοβάμαι και δεν μισώ

τίποτα απ' ο, τι με κρατούσε δέσμια για καιρό.

Εγώ και κανείς άλλος δεν έφταιγε γι' αυτό.

Δεν αφαιρείται η ελευθερία

και δεν συγκρίνεται η ευτυχία

όταν τη φτιάχνουν και τη μοιράζονται δυο.

Αποχρώσεις αγάπης

Στίχοι που μου ψιθύρισε μυστικά μια μουσική ,  
κατευθείαν στην ψυχή, 
ή ίσως τους έβγαλε από εκεί. 


Τραγουδάω για τα όνειρα μου
που κρατάνε τον ουρανό.
Τα όνειρα μου και τα όνειρα σου
γεννάνε το αύριο.
Μας πάνε μπροστά,
μας πάνε ψηλά.

Από το παράθυρο της καρδίας μου
σαν πουλί η αγάπη πετά.
Ψάχνει για να βρει τη φωλιά του,
που είναι στη δική σου καρδιά.


Όσα έδεναν τα φτερά μου,
κι έμενα κάτω γι' αυτά,
δεν με κρατάνε πια.
Φτάνω όπου με οδηγάει το φως της ματιάς σου.
Κανένα εμπόδιο μπροστά.
Φτάνω όπου φυσά η πνοή σου, σιγά, απαλά.
Παίρνω δύναμη από τα φιλιά.