Γοργόνα στη γυάλα

Πιάστηκε στα δίχτυα των ψαράδων κάποτε μια γοργόνα.
Ένιωσαν τυχεροί,  κι ας μην μπορούσαν να την φάνε.
Ακριβώς γι' αυτό, όταν την έπεισαν ότι δεν θα της έκαναν κακό και της έδιωξαν τον φόβο, ένιωσε τυχερή κι αυτή.
Την πήγαν στο παλάτι και την πούλησαν στο βασιλιά.
Εκεί της έφτιαξαν μια μεγάλη πισίνα στον κήπο.
Την φρόντιζαν και την θαύμαζαν όλοι σαν κάτι πολύτιμο,  κι αυτή έπαιρνε ικανοποίηση από αυτό.
Κάποια στιγμή άρχισε να καταλαβαίνει πως ήταν πολύτιμη, μα ίσως περισσότερο ένα πολύτιμο πράγμα παρά πλάσμα.
Και η τεράστια πισίνα, μες στην οποία στριφογύριζε, διαπίστωσε πως δεν είχε μεγάλη διαφορά από μια γυάλα όπου βάζουν τα ψάρια.
Όμως πια είχε περάσει τόσος καιρός που,  και να την άφηναν, φοβόταν να γυρίσει στη θάλασσα.
Κι έτσι αρκούταν στο να της αλλάζουν το νερό.

Δάκρυα στη λίμνη

Θα κλάψει.

Μέχρι να εξαγνιστεί

κάθε μέρος όπου υπήρξαν μαζί.

Μέχρι να ξεπλύνει

κάθε ανάμνηση που το βλέμμα της θολώνει.

Τα δάκρυά πέφτουν μες στην απύθμενη λίμνη,

όπως βουλιάζει στη νοσταλγία κι εκείνη.

Ο κόσμος φαίνεται όμορφος όταν είσαι στο μαζί,

όμως ο μόνος πρέπει να βρει

τρόπο να το δει από την αρχή.

Να σταθεί νέος,  καθαρός.

Όσα έζησε, αντί βάρος,

να είναι φυλαγμένος θησαυρός,

κι η ομορφιά, αντί πόνος,

να είναι μες στη νύχτα φως.