Επίδραση

Σε βλέπω κι όσο κι αν το προσπαθώ, δεν ελέγχομαι.

Κοιτάζω στον καθρέφτη και σε σκέφτομαι.

Νομίζω πως η καρδιά μου θα σκάσει από ευτυχία.

Τα χείλια μου θα σκιστούν από το τέντωμα του χαμόγελού μου.

Τα μάτια μου θα πεταχτούν από το γούρλωμα, όπως στα cartoon.

Θα σε βομβαρδίσουν με καρδιές. Εύχομαι να μην τρομάξεις.

Τα μαγουλά μου γίνονται κατακόκκινα.

Αν τα αγγίξεις είναι έτοιμα να λιώσουν, ή ίσως να καείς.

Στ' αυτιά μου εναλλάσσεται ο χτύπος της καρδιάς με τη φωνή σου.

Ζαλίζομαι. Το κεφάλι μου θα σπάσει.

 Παντού μέσα κι απ' έξω μου είσαι εσύ.

Δεν με νοιάζει πού είμαι, πώς είμαι, τι κάνω. Αρκεί να είμαστε μαζί. 

 

Στέμμα από πηγολαμπίδες

Έχω πληγώσει ανθρώπους στη ζωή μου.
Όχι πολλούς, απ' όσο ξέρω.
Αλλά κι αυτούς τους σκέφτομαι συχνά και με απασχολούν.
Δεν φταίω, λέω, δεν φταίω.

Μάλλον χρειάζεται δύναμη για να 'σαι δίπλα μου.
Όχι τόσο ανοχή όσο αντοχή.

Θα βοηθήσω.
Θα αγκαλιάσω, θα συμβουλέψω, θα στηρίξω.

Έχω όμως το εξής κακό.
Στην ειλικρινή αγάπη όσων δεν μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, να πιστέψω αδυνατώ.
Ακόμα και -κι όσο- αν εγώ τους αγαπώ, δεν θα βγει για κανέναν σε καλό.
Όποιος δεν μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του, ούτε κανέναν άλλον μπορεί πραγματικά να αγαπήσει ούτε την αγάπη να δεχθεί.
"Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος.." έχουν πει.
Η διαπίστωση πως μάλλον έχουν δίκιο, απερίγραπτα με στεναχωρεί.

Θέλω σ' εκείνον που στηρίζω να μπορώ να στηριχθώ.

Απλό.

Δεν το παίζω υπεράνω και δεν επιδιώκω να κάνω τον ηγεμονικό αρχηγό.

Δεν ζήτησα προσωπικά ποτέ να λατρευτώ.
Πώς γίνομαι βάρος στους ώμους κάποιων και πέφτουνε μία στιγμή δεν το κατανοώ.
Δεν φταίω εγώ.
Δεν το θέλω αυτό.
Δεν θέλω να βαραίνω κανέναν.
Δεν θέλω να σκύβουν για μενα.
Δεν ζήτησα κι ούτε θα ζητήσω ποτέ κανείς να μου υποκλιθεί.
Θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να είναι όρθιοι, περήφανοι, χαμογελαστοί.
Θα κάνω ότι μπορώ γι' αυτό.
Στην πρόθεσή μου όμως συναντώ περιορισμό.
Ο καθένας στέκεται στα πόδια του.
Εγώ μόνο ως χέρι είμαι σε θέση να ανταποκριθώ.

Προσελκύουνε τους άλλους όσοι ακτινοβολούν.
Όμως δεν θα φταίει η λάμπα αν οι πεταλούδες θα καούν.
Ίσως να νομίζουν πως πάνω της να κολλούν,
είναι ο,τι τους χρειάζεται σε πηγολαμπίδες για να μεταμορφωθούν.

Όμως το έχει μέσα της η λέξη, πηγή+λάμψη, πηγή φωτός.

Όλοι έχουν μέσα τους φως.

Η λάμψη είναι εσωτερική.

Οι ίδιοι είναι η πηγή.

Είναι πηγή ολέθριου λάθους

να το ψάχνουν από άλλους.

Μου λείπεις πριν-μην φύγεις

 Όσο είμαστε μαζί,

εντονότερα μου λείπεις συνεχώς και πιο πολύ

Όσο έρχομαι κοντά σου,

περισσότερο φοβάμαι όταν θα 'μαι μακριά σου

Παίρνω το λίγο από κάθε στιγμή

Το νιώθω πολύ

Αλλά δεν μου αρκεί

Συγχρόνως είμαι ευτυχισμένη κι υποφέρω

Ενώ είμαι σίγουρη.. δεν ξέρω

-Μη φύγεις! ,θα σου πω

θα 'θελα να σου πω

θα 'πρεπε;

μπορώ;

-Αφού είμαι εδώ. Εγώ είμαι εδώ.

θα/να μου πεις.

"Κι αυτό σωστό"

Τώρα είσαι εδώ

Κι είμαι κι εγώ

Όμως Μετά;

Με βασανίζουνε πολλά

Ό,τι συνήθισα στους άλλους να κατηγορώ

Όσο πιο καλό,

τόσο περισσότερο να ανησυχώ.

Δεν αντέχω

Τίποτα δεν είναι σταθερό

Όνειρο αληθινό

Κι όμως εγώ..

 Σε παρακαλώ

Πάρε με αγκαλιά

Σφιχτά

Όλα τ' άλλα περιττά

Σταμάτησε το χρόνο

Να 'μαι μ' εσένα μόνο

Να προλάβω να ανασάνω

Να μπορώ να σ' αισθανθώ

Δεν το είχα ως σκοπό

μα νομίζω πως μ' εσένα έχω πάθει εθισμό

Θέλω πάνω από μια δόση

Δεν το έχω ξανανιώσει

Είσαι εδώ,

 κι όμως μου λείπεις.

Κι αν σε δω

κι αν δε σε δω

πάλι μου λείπεις.

Έρωτας-Κίνδυνος

* Όπου ακούσεις έρωτα, τρέξε να σωθείς. Απόφυγε τον. Καλά θα κάνεις να φοβηθείς.
Θα σου προσφέρουν τόσα πολλά, αλλά για αντάλλαγμα θέλουν τον εαυτό σου.
Θα σου χτίσουν ένα χρυσό κλουβί και θα σε πουν αχάριστο αν δεν μείνεις εκεί. Θα σε κυνηγήσουν με μανία σαν άγριο πουλί. Θα σταματήσουν μονάχα αν βαρεθούν ή αφού έχεις λαβωθεί.
Θα σε γεμίσουν λόγια. Ωραία, χρυσά, ασημένια, με πολύτιμα πετράδια..βαριά. Τόσο βαριά που στο τέλος θα σε πνίγουν, θα σε γονατίζουν. Σε θέλουν υποκλιμένο, υποταγμένο στους υπηκόους βασιλιά.
Μην ξεγελαστείς και νομίσεις πως θα σ' έχουν θεό. Θεό οι ερωτευμένοι έχουν τον εγωισμό.
Σε θέλουν να καλύψεις ένα απέραντο κενό, δικό τους, εσωτερικό. Δεν φταις εσύ γι' αυτό, ο,τι κι αν πουν.
Δεν πρόκειται να σε ανεβάσουν πραγματικά. Σε βλέπουν ψηλά. Θα προσπαθήσουν να σε κατεβάσουν για να σε φτάσουν.
Θα σου πουν Σ' αγαπώ. Θα ντύσουν τα δεσμά σου μ' αυτό. Στο χέρι σου είναι να το καταλάβεις.
Αν αγαπάς, δεν φυλακίζεις, δεν στολίζεις, δεν λυσσάς. Αν αγαπάς, σωπαίνεις και χαμογελάς.
Δεν ψάχνουν να σε "έχουν". Παρ' όλα αυτά το ξέρουν.
Είστε δυο ολόκληρα, συνδεδεμένα αιώνια, συνειδητά. Όχι κενά, όχι κλουβιά. Είστε μαζί.
Ενωμένοι με μια αόρατη κλωστή, ελαφριά, μα δυνατή.

Έρωτας: ένα όπλο της φύσης που δεν μπορείς να πολεμήσεις.

Αγάπη: δώρο της ψυχής κι είσαι από πάντα νικητής.



* Όχι απόλυτα η δική μου άποψη.

-Πώς σε λένε; -Ευτυχία -Σε φοβάμαι

Τόσο καλό.
Πολύ καλό..
Μήπως δεν είναι αληθινό;

Γεύση γλυκιά.
Πολύ γλυκιά..
Λες να είναι δηλητήριο;

Τόση ομορφιά..
Κι αν αλλάξει;
Κι αν ο χρόνος το γεράσει;


Χαίρομαι τόσο που είναι εδώ.
Κι αν μ' αφήσει;
Ω, πόσο θα μου λείψει..

Άτοπες δόσεις

Δεν θα δεχτώ

αυτά που θέλεις να μου δώσεις.

Αν αφεθώ

φοβάμαι πως θα με προδώσεις.

Μοιάζει καλό.

Μα ποιές θα ειναι οι επιπτώσεις;

Απ' το Θεό

κάθε φορά πονάνε οι πτώσεις.

Εθιστικό

όνειρο σε άτοπες δόσεις.

Να γεννηθώ

για να μπορείς να με σκοτώσεις;

Σ' έχω δει... Θυμάσαι;

   Κάποιους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή που τους βλέπεις, πριν καν τους μιλήσεις, πριν πραγματικά τους γνωρίσεις, νιώθεις πως θα παίξουν κάποιο σημαντικό ρόλο στη ζωή σου.
Κάτι σε συνδέει μαζί τους. Είναι σαν να τους ξέρεις χρόνια. Από το παρελθόν ή το μέλλον σου, που κανένα δεν έχεις ζήσει ακόμα, ή που, κατά μία άλλη άποψη, συμβαίνουν την ίδια  στιγμή με το παρόν σου.
   Περνάει καιρός. Άλλα άτομα συνοδεύουν την καθημερινότητά σου. Μοιράζεσαι στιγμές και εμπειρίες μαζί τους, ευχάριστες, δυσάρεστες, σημαντικές κι ασήμαντες. Μοιράζεσαι τη ζωή σου. Εν τω μεταξύ ίσως ξεχνάς αυτούς τους ανθρώπους που ποτέ-ή μάλλον ακόμα- δεν γνώρισες. Δεν τους ξεχνάς, απλά δεν τους σκέφτεσαι. Υπάρχει όμως μια μνήμη που θα ανακληθεί από τη ζωή όταν έρθει η στιγμή. Ιστορία που θα πάρει μέρες, χρόνια, με ενδιάμεσες συναντήσεις ή χωρίς. Κι εσύ θα τις θυμάσαι όλες..

Το ξανθό κοριτσάκι με τα γαλάζια μάτια που περίμενε μπροστά μου και κοιταζόμασταν πολύ, μια από τις ελάχιστες φορές που πήγα στο κυλικείο του Δημοτικού, και δεν το ξαναείδα γιατί σύντομα άλλαξε σχολείο....στο Γυμνάσιο, θα γινόταν η διπλανή μου και κολλητή μου.

Η κοπέλα που μου χαμογέλασε την πρώτη μέρα στο Λύκειο και λυπήθηκε όταν άλλαξα θρανίο από μπροστά της κι ας ήμουνα ξανά κοντά της, αφότου ενδιαφέρθηκε όταν είχα αρρωστήσει, και ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα στο γενικά αφιλόξενο περιβάλλον της τάξης μου, μου θύμιζε πολύ τον εαυτό μου.. Και το όνομά μου ακόμα.. Γνωρίζοντας ήδη η μια την ύπαρξη της άλλης από κοινή μας φίλη για πολλά χρόνια... δεν ξέραμε πως κάποτε θα γίνουμε soulmates.

Αυτόν που πρόσεξα στο σχολείο
και, πρώτη φορά μετά την έναρξη της εφηβείας μου,
τον συμπάθησα πραγματικά σαν άτομο και φίλο,
χωρίς να εμπλακούν αμέσως η φύση κι οι ορμόνες μου,
μόλις κιόλας τον γνώρισα
τον ξεχώρισα.

Από μακριά μια μέρα στην παρέα, τον είδα,
μιλούσε, δεν μιλήσαμε.

Μήνες μετά σε μια έξοδο, χωρίς να το(ν) περιμένω, γνωριστήκαμε.
Τρεις ώρες περίπου μαζί.
Δύο αγόρια Ένα αγόρι-σπαστικός κι ένας άντρας-αρχηγός.
Μια εξερεύνηση, μια ανακάλυψη,
το μέρος που αποφάσισα πως "θα ρθω με το boyfriend, όταν με το καλό αποκτήσω".

Συναντηθήκαμε ξανά
περίπου ένα μήνα μετά, τυχαία,
στο ίδιο μέρος όλη μέρα,
ο καθένας σε διαφορετική παρέα.
Γνωστοί,
κι εμείς κι αυτοί.
Οι δυο μας δεν μιλήσαμε,
παρά μόνο για να παρατηρήσουμε πως "δεν συγχρονιστήκαμε".
Μα, στην ουσία,
εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή,
κι, εκεί που βούλιαζα, μου έδειξε πώς να συνεχίσω την πορεία. 

Μεταξύ της χρονιάς,
ήρθε μια μέρα στην τάξη μου ως εκπρόσωπος της άλλης πλευράς.
Μέσα στη θεωρητική,
δίκιο φυσικά πού να βρει.
Τον θαύμασε η κρυμμένη μου φύση
και ενεπλάκη να τους ηρεμήσει.
Πιστεύω, έχει μια γοητεία
και η Φυσική και η Φιλοσοφία.

Αρχές τελευταίας χρονιάς.
"Αν είναι να αλλάξει κάποιος τάξη θα 'ναι αυτός."
 Δεν άλλαξε, ευτυχώς. 

Once upon a dream - Sleeping Beauty