η Ζήλια

Η ζήλια είναι γένους θηλυκού.

Όχι επειδή είναι ουσιαστικό θηλυκό στη γραμματική.

Όχι επειδή βιώνεται συχνότερα από γυναίκες-μεγάλο ψέμα αυτό.

Είναι θηλυκή γιατί είναι πράγμα ύπουλο και φιλικό μαζί.

"Ζήλια μου, μ' εσένα η καρδιά μου είναι ζωντανή.

 Μίλα μου, μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει."

Υπάρχει η παιχνιδιάρα. Η μικρή.

Σε τσιγκλά και σου λέει μυστικά ζωηρά στ' αυτί.

Κι αφού τσακωθείτε μες στο κεφάλι σου μ' αυτή,

Σου τσιμπά το μάγουλο, σου χτυπά την πλάτη,

Σου λέει "Καλά..

Εσύ είσαι καλύτερος-η / Εσένα αγαπά "

Και κάθεται-προς το παρόν- στην άκρη.

Μην την υποτιμάς πολύ..

Γιατί ίσως κάποτε να ενηλικιωθεί.

Είναι γυναίκα σαγηνευτική.

Κοκκινομάλλα ή μελαχρινή.

Με την πράσινη ματιά,

τη χαρακτηριστική.

Φλογερή.

Σου ψιθυρίζει στ' αυτί.

Έπειτα σου δίνει απαλό φιλί.

Καίει το μάγουλό σου.

 Εκρήγνυται το μυαλό σου.

Βράζει η ψυχή.

Η λέξη "Αυτός / Αυτή" κυριαρχεί.

Αποκτά σημασία βαριά, μισητή,

Σαν ο χειρότερος εχθρός σου,

Σαν γιγάντια απειλή.

Νιώθεις πως μπορεί και θέλει να σε καταστρέψει,

Ο,τι αγαπάς πιο πολύ να σου κλέψει.

Ανεξαρτήτως αν αυτό, το "ο,τι αγαπώ",

το έχεις τώρα, στο παρελθόν,

θα το αποκτήσεις στο μέλλον, ή ποτέ,

Αν ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, λογικός, ή ίσως εσύ

θα χρησιμοποιήσεις την επίθεση ως αμυντική τακτική.

Στην περίπτωση των σχέσεων:

 Αυτό το έχεις σκεφτεί;

Αν η ζήλια σου φανεί,

κι αν ο φόβος σου επανειλημμένα διατυπωθεί,

Μήπως αυτός που είστε μαζί

 και σ' όλα τα άλλα θέματα σε έχει εμπιστευτεί

λαμβάνοντας την γνώμη σου υπόψιν

μπορεί στο τέλος να σκεφτεί..

Κάτι ξέρεις παραπάνω.

Ταιριάζει καλύτερα με την άλλη-άλλο.