Κρίμα που δεν καπνίζω
να 'ρθω να σου μιλήσω
έξω
Έφερα τον εαυτό μου
κι ύστερα το ποτό μου
στο τραπέζι σου
Κοίτα με
Άκουσε με
Νιώσε με
Χαμόγελο
με λυπημένη ματιά
έχει μια άλλη αξία
Πένθος
Νταλκάς
Εθισμός
Χάνεσαι μες στη μουσική
Χάνεται γύρω σου ο καπνός
Κάποτε ήμουν αυστηρή
Όμως εγώ δεν είμαι εσύ
για να σε κρίνω
Και σε κοιτώ
Και σε ακούω
Και ανταποδίδω
Μες στην ομίχλη
βλέπω το φως
-Είναι καλό; ρωτάς
-Είναι όμορφο
Δεν έχει λογική
Μα δεν σημαίνει
πως δεν έχει νόημα
Αν έτσι ευτυχούν οι άνθρωποι
Δεν ξέρεις γιατί κάνεις
άλλο ένα τσιγάρο
Δεν ξέρω τι κάνω δίπλα σου
αλλά το απολαμβάνω
Η ομίχλη ενώνεται με τον καπνό
Εσύ το διώχνεις σαν κακό
Στο χώμα και στα χόρτα
Μια σπίθα
μια μικρή φωτιά
καίει αργά και σιωπηλά
Πριν να σωθεί
λυγίσαμε σε ένα φιλί
Και παραπάνω
Καυτό
Πικρό
Όμως το στόμα θέλει κι άλλο
Έτσι έμαθα
πως το τσιγάρο
δεν είναι για τη γεύση
που αρέσει
