Το λάθος που αγαπώ

Είσαι το λάθος που αγαπώ.

Για 'σένα άξιζε τα πάντα να υποστώ.

Πειράγματα από τις παρέες μου.

Ζήλεια για τις συναναστροφές σου.

Ρεζίλια στον κόσμο ολόκληρο,

αφού αποφάσισα να μην κρυφτώ.

Κάθε φορά

σε όλα τα παράξενα

να σε υπερασπιστώ.

Σκέψεις τα βράδια.

Δάκρια στα σκοτάδια.

Κάθε αναφιλητό.

Είσαι λάθος μου προσωπικό.

Πολύ προσωπικό.

Λάθος λιγότερο.

Το λάθος που θα ήθελα να κάνω ξανά και ξανά

πιο σωστά.

Άπνοια

Ακούω έξω τον αέρα που φυσά..

Μέσα μου όμως έχει άπνοια.. 

Νιώθω κενή στο κορμί κι άδεια.. 

Μόνο ένα όργανο είναι η καρδιά,
η αναπνοή μόνο μια λειτουργία.

Κτύποι και ήχοι μηχανικά,  σταθερά,  χωρίς νόημα..  

Τίποτα να κάνει τη μια να χτυπά πιο δυνατά, 

τίποτα στη άλλη να αλλάξει το ρυθμό. 

Ελαφρύ το μυαλό.. 

Ούτε ο εαυτός μου δεν μου μιλά..  

Δεν έχει για τι να τσακωθεί. 

Όλα απλά.

Όλα στο παρελθόν.. 

Τα ακατανόητα,  τα καλά,  τα κακά,  τα φανερά.

Στο παρόν τίποτα.

Για το μέλλον ούτε ένα στοιχείο ορατό,  ούτε μια ελπίδα.

Χωρίς συναίσθημα.. 

Δεν είναι τόσο άσχημα. 

Είναι απλά παράξενα.. 

Ήρεμα Ήσυχα.

Υπερβολικά, ίσως,  ήσυχα.. 

Δεν είναι δυσάρεστα.

Αλλά ούτε κι ευχάριστα.

Όλα είναι απόντα.. 

Στιγμές νιώθω κι εγώ ακόμα να απέχω απ' το ίδιο μου το σώμα..