Κάποτε ταξιδεύουμε για να φεύγουμε.
Κάποτε ταξιδεύουμε για να πάμε.
Αυτό που μετράει όμως πιο πολύ είναι η διαδρομή.
Αυτές οι στιγμές που δεν είσαι ούτε εκεί που ήσουν ούτε εκεί που θες.
Απλά κινείσαι.
Αλλάζεις θέση στον τόπο.
Αλλάζεις εσύ μες στο χρόνο.
Με κάθε βήμα, με κάθε στροφή που θα κάνει η μηχανή.
Με κάθε σκέψη που θα κάνεις κοιτώντας τριγύρω, από το παράθυρο.
Με κάθε τι νέο που θα δεις.
Με κάθε τι παλιό που θα θυμηθείς.
Με ο, τι επιλέξεις να συγκρατήσεις ή να ξεχάσεις.
Ο, τι κι αν κάνεις, κάπου θα γυρίσεις και κάπου θα φτάσεις.
Ποτέ δεν θα είσαι ο ίδιος που ήσουν παλιά, μα και οι αλλαγές δεν θα συμβούν μαγικά.
Οι φόβοι μένουν ίδιοι όταν καθένας κουβαλάει μέσα του αυτά από τα οποία προσπαθεί να ξεφύγει.
Φεύγουνε μόνο όταν μαζί τους κανείς συναντηθεί και καταφέρει να συμφιλιωθεί.
Με τα όνειρα σχετικά γίνονται πολλά.
Γίνονται μεγαλύτερα.
Γίνονται πραγματικότητα.
(Υπάρχει κι η περίπτωση που κάποιος θα τα
Καταλαβαίνεις καμιά φορά πως για να τα πιάσεις δεν χρειάζεται να πας μακριά.
Η ευτυχία και η αγάπη δεν βρίσκονται στου κόσμου την άκρη.
Βρίσκονται στη βαλίτσα σου, βρίσκονται στην καρδιά.
Ίσως βρίσκονται στο δίπλα κάθισμα.
Αρκεί μόνο να την ανοίξεις ή να γυρίσεις προς τα κει, να κοιτάξεις.
Την αλλαγή δεν την φέρνουν τα μέρη αλλά οι άνθρωποι.
Πρώτα απ' όλους τους ανθρώπους εσύ, και μαζί όσα επιλέγεις να κρατάς στην ψυχή.
Ένα ταξίδι είναι όλη η ζωή.
Όταν φτάνεις τελειώνει.
Αυτό που μετράει είναι η διαδρομή.
Γι' αυτό πρέπει κανείς να απολαμβάνει κάθε ταξίδι που κάνει.
Αυτό που θα μείνει είναι ίχνη.
Μεγάλα, μικρά.
Αρκεί μοναχά να είναι αρκετά για να οδηγήσουν σε άλλα/άλλων ταξίδια.
