Την κουβέντα σου είχαμε
Εσένα που δεν θα τα διαβάσεις αυτά ποτέ
Κουβέντα του καφέ
και της κρέπας σοκολάτας
Για χρόνια που έγιναν δέκα
Για αγόρια που έγιναν άντρες
χωρίς να γίνουν αγόρια μας
Τα γιατί
για τα οποία πάντα θα σπάμε τα κεφάλια μας
Πότε άρχισαν
όσα ποτέ δεν τέλειωσαν
Όσα ποτέ δεν έγιναν
Κάτι μάτια τυφλά
που δεν βγάλαμε
Κάτι χείλη δειλά
που δεν νιώσαμε
Λάθη
που δεν αφήνονται στη λήθη
Τα λάθη που δεν κάναμε
εμείς
αλλά εσείς
Οι λάθος αγκαλιές που έψαξες
χωρίς να είναι κι η δική μου η σωστή
Μα ήταν έστω εκεί
Και μένει παγωμένη
να σε περιμένει
γιατί ακριβώς ποτέ δεν θα 'ρθεις
για να σε αγγίξει
για να καταλάβει
πως δεν της ταιριάζεις
Τόσοι έχουν καεί
κι οι στάχτες τους έχουν σκορπιστεί
Μα αστεριών μακρινών
που έχουν εκραγεί
η λάμψη κάνει χρόνια να σβηστεί
Μια ζωή
Μια μακρινή ανάμνηση
Σύνδεση ανίκητη
με το οικείο που δεν μας ανήκει
