Ξύπνησα

Όσα ζήσαμε ένα όνειρο ήταν. 

Απλά ξύπνησα. 

Μ' άφησες και σ' άφησα. 

Κι ας είπες πως δεν θα μ' αφήσεις να σ' αφήσω, 

όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι εφιάλτες. 

Είπες κι έκανες πολλά.

Ξύπνησες κι εγώ κοιμώμουνα.

Ήταν όνειρο, δεν ήταν ψέματα. 

Ήταν μια ξεχωριστή πραγματικότητα
χωριστή από αυτή στην οποία επέστρεψα. 

Αυτό που μένει είναι εικόνες στη μνήμη. 

Δεν υπάρχει τόπος να γυρίσω,
χρόνος για να τα ξαναζήσω. 

Απλά ήθελα, ήθελα να ζήσω συνέχεια στα όνειρα. 

Ποιός δεν θέλει; 

Ποιός μπορεί; 

Περιμένει η πραγματικότητα. 

Περιμένεις το επόμενο όνειρο. 

Πραγματικότητα ενδιάμεσα στα όνειρα, 

ή όνειρα ενδιάμεσα στην πραγματικότητα;

Όπως και να χει, το δυσκολότερο είναι να ζεις ανάμεσα. 

Προσοχή στο κενό, ανάμεσα στην αποβάθρα που αφήνεις και τον επόμενο συρμό. 

Παρατήρηση:

Είναι όμως μάλλον εκεί, 

στην πραγματικότητα και 

στην αναμονή του ονείρου 

που γεννιέται η ποίηση.

Όσο ζεις στο όνειρο 

ελάχιστα την έχεις ανάγκη. 

Η σχέση μας "ανέβηκε στα κεραμίδια"

Αγάπη σαν συνήθεια

Μαζί στη μοναξιά

Αδιάφορα φιλιά

Ανούσια συνουσία

Του τέλους αναβολή

Για τι αναμονή;