Θα κλάψει.
Μέχρι να εξαγνιστεί
κάθε μέρος όπου υπήρξαν μαζί.
Μέχρι να ξεπλύνει
κάθε ανάμνηση που το βλέμμα της θολώνει.
Τα δάκρυά πέφτουν μες στην απύθμενη λίμνη,
όπως βουλιάζει στη νοσταλγία κι εκείνη.
Ο κόσμος φαίνεται όμορφος όταν είσαι στο μαζί,
όμως ο μόνος πρέπει να βρει
τρόπο να το δει από την αρχή.
Να σταθεί νέος, καθαρός.
Όσα έζησε, αντί βάρος,
να είναι φυλαγμένος θησαυρός,
κι η ομορφιά, αντί πόνος,
να είναι μες στη νύχτα φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου