και Σιωπή

και

Σιωπή

Εδώ κι Εκεί

Γιατί;

Για πες

Στιγμές

Αριθμοί

Ο,τι  πέρασε 

Ο,τι θα 'ρθει

Μήνες που μοιάζουν χαμένοι

Κάτι όλο με περιμένει

Ή το περιμένω

Μα τι να πω;

Ίσως η χαμένη να είμαι εγώ

Ψάχνω κάτι για να ξεχαστώ

Ξεχνώντας να ζήσω

Τίποτα δεν μου είναι αρκετό

Μιλάω με φαντάσματα 

από μέλλον κι από παρελθόν

παραμελόντας το παρόν

Προτιμώ να ονειρευτώ

κι αργώ να ξυπνήσω

Τι να μου πω 

για να με πείσω;

Να σηκωθώ 

έξω από τα σεντόνια 

και μέσα μου 

Ποιο φως να βρω; 

Να μην είναι

ήλιος μακρινός

άστρο που έσβησε, 

κομήτης που πέρασε, 

φεγγάρι που φέρνει και ψύχος,

πλανήτης που ίσως ποτέ δεν πατήσω

Λάμπα συμβιβασμού,

σπίρτο με τζάμπα κόπο,

κερί προσποιητού ρομαντισμού,

φωτιά που αφήνει στάχτες στον τόπο

Φως

να γεμίσει τις μέρες μου,

να οδηγήσει τις νύχτες μου

Καθένα μοιάζει/πρέπει να αρκεί

μα πια δεν με ικανοποιεί

Σκοτάδι και σιωπή

Δεν υπάρχει

Ξέρεις κάτι; 

Τα παραμύθια είναι βγαλμένα από την πραγματικότητα.

Αλλά η πραγματικότητα τα ξεπερνά.

Ακόμα και στα καλά.

Δεν υπάρχει η πιο όμορφη,

πιο έξυπνη και πιο καλή.

Υπάρχει αυτή 

που προσπαθεί

να γίνεται καλύτερη,

σε ο, τι κάνει,

να κάνει ο,τι μπορεί.

Υπάρχει αυτή 

που είναι ειλικρινής κι αυθόρμυτη.

Που δίνει ο, τι έχει.

Που έχει καλή πρόθεση.

Κι υπάρχει αυτός.

Όχι ο πρίγκιπας 

που θα την κερδίσει.

Ο άνθρωπος 

που θα την γνωρίσει,

θα την καταλάβει,

θα την εκτιμήσει,

θα την αποδεχτεί,

θα την αντέξει,

θα την αγαπήσει.

Η αγάπη είναι η μαγική δύναμη

που φέρνει-κρατά τους ανθρώπους κοντά,

που ομορφαίνει τον κόσμο.

Όχι εύκολα.

Αλλά πηγιαία.

Φυσικά. 

Δεν υπάρχει

"Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα".

Μα υπάρχει

"Θα είμαι κοντά σου στα δύσκολα ".

Γιατί νιώθεις το δάκρυ μου

και φέρνεις το γέλιο μου,

κι εγώ αντίστοιχα. 

Τώρα, ξέρω κάτι.