Είσαι Αυτός

Είσαι νερό

Είσαι φωτιά

Είσαι δροσιά και ζεστασιά

Πηγή ζωής

Είσαι έμπνευση και ποιητής

Είσαι τρελός

Είσαι σοφός

Είσαι σκοτάδι κι είσαι φως

Γη κι ουρανός

Είσαι αμαρτία και θεός

Δεν ξέρω πώς

Μα πώς αλλιώς;

Είσαι όλα αυτά κι είσαι Αυτός

Είσαι Αυτός που αγαπώ

Είσαι μακριά και πάντα εδώ

Είσαι εσύ, μαζί κι εγώ

Αυτός που με έχει νιώσει

και δε θα με πληγώσει

Μπορώ στην αγκαλιά του να χωρέσω

Για αυτόν λέω τα πάντα θα αντέξω

Αυτός που με χρειάζεται

Τα ίδια όνειρα μαζί μου που μοιράζεται

Αυτός που θέλω να αγγίξω

να θυμηθώ

να λησμονήσω

να τον γραπώσω

να τον αφήσω

μαζί του να πεθάνω και να ζήσω



Δεν το ονειρεύτηκα (έτσι ?/!/..)

Δεν το ονειρεύτηκα.
Το επαναλάμβανα στον εαυτό μου για να τον πείσω. Ήμουν εγώ. Ήμασταν μαζί. Ήταν και άλλοι, που υπάρχουν. Κι ας μην υπήρχαν για μένα τότε, πάρα μόνο εσύ.
Ήταν κι αυτό το μέρος. Ακόμα είναι εκεί. Εμείς δεν είμαστε. Θα ξαναπάμε; Δεν με νοιάζει να ξαναπάμε. Θέλω μόνο να το ξαναζήσω.
Ναι, το έζησα. Δεν το ονειρεύτηκα.
Υπάρχουν λέξεις που σημείωσα. Κι αν δεν τις σημείωνα, πάλι θα τις θυμώμουν. Τις είπες. Τις άκουσα. Τις ένιωσα. Τις εννοούσες;
Υπάρχουν βλέμματα που δε θα μπορούσα να κρατήσω παρά μόνο στο μυαλό μου. Με είδες πως σε έβλεπα να με κοιτάς να σε κοιτάζω. Τα μάτια ανοιχτά. Δεν κοιμόμουν.
Υπάρχουν αγγίγματα. Υπάρχουν αισθήσεις. Υπάρχουν αισθήματα. Τα αισθήματά σου. Υπάρχουν;

Ένα κακό όνειρο είναι μόνο.
Γιατί δε βρίσκεται κανείς να μου το πει τώρα; Καμία φωνή μες στο κεφάλι μου. Φωνές που λένε τα πάντα, εκτός από αυτό. Γιατί το όνειρο τους φάνηκε κακό. Τον εφιάλτη όμως τον αποδέχονται σαν πραγματικότητα. Σαν μόνη πραγματικότητα. Ξύπνησα (;) και μπερδεύτηκα. Όμως εκείνο δεν το ονειρεύτηκα.

Όταν ξυπνάς ξέρεις τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα. Αν ονειρεύτηκες, όμως, χωρίς να κοιμάσαι, δεν ξέρεις να τα ξεχωρίσεις. Πότε ξεκίνησε το όνειρο. Πότε τελείωσε. Τελείωσε; Πότε ξεκίνησε η πραγματικότητα. Και πότε ο εφιάλτης.
Για όλα φταίει το μυαλό μου; Αυτό τα δημιούργησε; Είναι όλα όπως τα ήθελε; Αφού δεν ήξερε ότι ήθελε.

Καλύτερο απ' ότι είχα ονειρευτεί.
Έτσι περίμενα το μέλλον. Ίσως να χα ονειρευτεί πολύ. Αλλά από εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως δεν ονειρεύεσαι -το ζεις- λες πως δεν έχει τέλος να ξυπνήσεις. Πιστεύεις πως θα συνεχιστεί. Και δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου για να ξανακοιμηθεί. Δεν χρειάζεται να πιέσεις κανένα. Δεν θα προσπαθήσεις να το τελειώσεις μόνος σου. Δεν θα τελειώσει. Δεν θα σαι μόνος σου.

Το παρελθόν, δεν το ονειρεύτηκα.
Το παρόν, δεν είναι όπως το ονειρεύτηκα.
Το μέλλον, πρέπει να πάψω να το ονειρεύομαι;
Πρέπει ίσως να το ζήσω. Μόνο έτσι θα το ζήσω.

Συν(+)ένοχος

Αν αγαπάς κάποιον, κάντον να μείνει.
( Ως απάντηση στο "Αν αγαπάς κάποιον άστον να φύγει. Αν γυρίσει θα είναι δικός σου. Αν όχι, ποτέ δεν ήταν") Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα ναι δικός σου. Δεν υπάρχει κτητικότητα στην αγάπη-στον έρωτα μπορεί. Αν είναι, θα είναι ή θα γίνει εσύ Εσύ+Εγώ.
Θα απαρνιόσουνα τον εαυτό σου για την περίπτωση μιας αυτοκαταστροφής;
Ο εαυτός σου είναι το μόνο που πραγματικά έχεις. Κι αν ακόμα δεν συμφωνείς μ' αυτό, πιο δύσκολα μπορείς να αρνηθείς ότι όσοι αυτός που αγαπάς είναι τα πάντα που (θέλεις να) έχεις.  Xωρίς εκείνον, που είναι Εσύ, δεν ζεις, δεν μπορείς. Το να τον απαρνηθείς ισούται με αυτοκαταστροφή. Οπότε στην πραγματικότητα δεν υπάρχει δίλημμα.
Διστάζοντας να είσαι μαζί του γιατί φοβάσαι μήπως τον πληγώσεις τον αφήνεις σε άλλους που δεν τους νοιάζει να το κάνουν.
Είναι πραγματικά αυτό που θέλεις για κείνον που αγαπάς;
Για να μπορείς να ισχυριστείς ότι του έδωσες ελευθερία πρέπει πρώτα να του έχεις δώσει επιλογή.
Στην ουσία ίσως φοβάσαι όχι τόσο μην πληγωθεί αυτός αλλά εσύ. Μήπως το κομμάτι σου, μήπως ο εαυτός σου ολόκληρος σε απαρνηθεί. Και τότε θα νιώσεις πως δεν έχεις τίποτα, δεν ανήκεις πουθενά, δεν είσαι κανένας.
Από την άλλη, αν δεν διεκδικήσεις τον εαυτό σου, δεν του δείξεις πως το κομμάτι αυτό ψάχνει εσένα, δεν πλησιάσεις και να πιάσεις απ' το χέρι το χαμένο σου Εγώ, ποτέ δεν θα σαι ολόκληρος, πάντα θα λείπει κάτι, δεν θα σαι εκεί που ανήκεις, δεν θα σαι πραγματικά Εσύ.
Δεν θα σαι αυτό το Εσύ+Εγώ, που είναι τα πάντα, που είναι ο,τι καλύτερο μπορείς να είσαι.
Σκέψου. Μπορεί να τον κάνεις ευτυχισμένο. Κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.
Αλλιώς, γίνεσαι εκ των προτέρων συνένοχος στη δυστυχία και των δυο σας. Γιατί αυτός είναι εσύ. Ενώ θα μπορούσατε και να 'στε ευτυχισμένοι. Μαζί.
Αν αγαπάς, να τολμάς. Σας το χρωστάς.