Χ

Τυχαία.. κρυφά.. περίεργα πράγματα..
Βαθιά ή επιφανειακά;..
Νόμιζα πως καταλάβαινα..όμως δεν ξέρω τίποτα..ούτε για σένα ούτε για μένα..
Πώς μπλέχτηκα;..
Άραγε ο,τι είδα ήταν σε εσένα ή σε εμένα;..
Το ξένο - το οικείο.. Το ποθητό - το ελκυστικό.. Το αγνό - το ένοχο..
Μυστικό που μπορώ μόνο να λέω..
Μόνο εσύ μου το έχεις εμπνεύσει..Όμως δεν θα γίνει πράξη..
Ποτέ δεν θα το κάνω.. Δεν θα δοκιμαστώ να δοκιμάσω..
Από πότε αλήθεια το θέλω;..Το θέλω αλήθεια;..Και τι θέλω;..
Τι είσαι για μένα;..
Γιατί εσένα;..
Είναι η φύση ή η σκέψη;..
Πώς νιώθω για αυτό;.. Τι νιώθεις για μένα;..
Κι αν μάθω;.. Κι αν τολμήσω;.. Κι αν σου μιλήσω;.. Κι αν σου ζητήσω;..
Κι αν αυτό δεν χρειαστεί;.. Αν κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση;..
Θα χαρώ ή θα φοβηθώ;..
Τι νόημα έχει όλο αυτό;..

Ποθητός δεσμός

Αν μ' αγαπάς, να το ξέρω.

Τίποτ' άλλο δεν θέλω.

Μοναχά να το λες.

Στη ματιά σου να βλέπω

πως για πάντα με θες.

Εδώ

να ζητάς να μένω

κι εγώ

πιο πολύ ν' αγαπώ

καθετί σου κρυμμένο

όσο και φανερό,

γι' αυτό

να σ' αφήσω μην θέλω

ούτε να το μπορώ.

Ηλιαχτίδα

από 17-4-15

Στην αρχή, από την πρώτη στιγμή,φάνηκε μια ηλιαχτίδα λεπτή.
Λεπτή και τόσο φωτεινή
όσο η γραμμή των χειλιών στο χαμόγελό της.

Μου άνοιξε την πόρτα της.
Σήμανε την αυγή
που με καλωσόρισε σε μια καινούργια εποχή.

Μου άνοιξε την ψυχή της.
Με το φως,  τις σκιές,  τα χρώματά της.

Πόσα ηλιοβασιλέματα έχουμε δει μαζί.
Πόσα σκοτάδια έχουμε παλέψει.

Πόσους ρυθμούς της ζωής την έχω δει να χορεύει.

Έρχεται-φεύγει.
Μα δεν με ξεχνάει και δεν μ' αφήνει.

Κανείς δεν την πιάνει.
Μα όλο κάτι την πιάνει.

Και γλιστράει.

Λες και μπορεί το φως να κρυφτεί,
ο ήλιος να σβήσει,  η αχτίδα για πάντα να χαθεί.

Δεν μπορεί.

Ο, τι συμβαίνει είναι νύχτας και μέρας εναλλαγή.