Γράμμα στον Πρίγκιπα

Αγαπημένε
Αγαπητέ
Πρίγκιπα μου,

Μην σώσεις να 'ρθεις.

Έχεις αργήσει τόσο

που αμφιβάλω αν μπορείς να με αποζημιώσεις- να καλύψεις όλο αυτό το χρόνο.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είσαι ή χαζός ή δειλός,

ή ολότελα κακός.

Πού είσαι;

Πού είσαι όταν θέλω κάποιον να με αγκαλιάσει, να με φιλήσει, αντί για να ξυπνήσω, για να κοιμηθώ;

Πού είσαι όταν θέλω να μου ανταποδώσεις ένα βλέμμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο;

Πού είσαι όταν χορεύω μόνη μου στα πάρτυ;

Πού είσαι όταν αρχίζω να νομίζω πως όλα τα ρομαντικά όνειρά μου είναι απάτη;

Πού είσαι όταν κρυφά δακρύζω;

Περιμένεις να απελπιστώ;

Να τρέξω χωρίς ενδοιασμούς στην αγκαλιά σου όταν βρεις το δρόμο για να 'ρθεις με το καλό;

Είσαι γελασμένος αν νομίζεις πως θα κλειστώ στον πύργο μου και θα σε περιμένω.

(Το πού θα με βρεις δικό σου πρόβλημα) 

Κι ούτε γυρίζω στους βάλτους κινηγώντας βατράχια πια. Έχω προτεθεί να φιλήσω αρκετά. 

(Οπότε λυπάμαι αν ανήκεις σ' αυτά)

Έχω κουραστεί κι έχω βαρεθεί να 'σαι εσύ αυτός στον οποίο ελπίζω.

Μάθε λοιπόν πως συνηθίζω.

Είμαι και μόνη μου καλά.

Όταν αποφασίσεις να εμφανιστείς ξαφνικά..

Ίσως και να μην σε χρειάζομαι.  Ίσως να μη σε θέλω.

Να μη θέλω και να μη μπορώ

 να μάθω αλλιώς να ζω.

Να περισσεύεις. Να μη μου λείπει κάτι.

Αγαπη...

Εγώ με αγαπώ.

Όπως και πολλοί άλλοι.

Απλά το ενδιαφέρον τους δεν είναι ερωτικό.

Δεν έχω ανάγκη από εσένα, είναι το μόνο σίγουρο, να αυτοεπιβεβαιωθώ.

Σε μισώ που δεν μ' αγαπάς.

'Η που αν μ' αγαπάς δεν τολμάς

τόσο καιρό να εμφανιστείς

 να το δείξεις, να το πεις.

Ξέρε το αυτό.

Σε χαιρετώ

πριν/ως να σε δω.