Καλο-καίρι

Βαρέθηκα να σε βλέπω στον ύπνο μου κάθε βράδυ. Και πάλι να μην ξέρω ποια μέρα θα σε δω -  αν θα σε δω.

Βαρέθηκα να μιλάω συνέχεια για σένα. Σε εσένα όμως να μη μιλώ. Δεν μπορώ.

Βαρέθηκα να (σε) σκέφτομαι, να θυμάμαι το παρελθόν.

Βαρέθηκα να 'σαι το αντικείμενο όλων μου των ευχών. Σε κάθε αστέρι που πέφτει, στην πρωινή βλεφαρίδα, στο δαχτυλίδι απ' το κουτάκι την μπύρα.

Βαρέθηκα να βλέπω άτομα που σε θυμίζουν στον δρόμο τακτικά. Αλλά να μην είσαι εσύ. Και να μη σου μοιάζουν τελικά αρκετά.

Τα αγόρια που τυχαίνει να γνωρίζω, τα διαφορετικά, κανένα να μη σε φτάνει, να μη σε ξεπερνά και αισθήματα να μου γεννά.

Το ξέρω ο,τι νιώθουμε ότι είναι αληθινό. Ότι το νιώθουμε κι οι δυο.

Βαρέθηκα να βαριέσαι να παλέψεις γι' αυτό.Τι άλλο να κάνω πια εγώ;

Βαρέθηκα να φέρεσαι σαν να 'χω ήδη φύγει ενώ είμαι ακόμα εδώ.  Να απαξιώνεις και να αρνήσαι το παρόν.

Βαρέθηκα να βλέπω να περνάει τον καιρό και να μη γίνεται τίποτα καλό.

Ξεκαθάρισμα

Συζήτηση, μετά από απαίτηση, που καταλήγει  μονόλογος,  απολογία, κατηγορία. Απλά άκουσμα, σε μερικές περιπτώσεις, που δε χρειάστηκε πολύ να επιδιώξεις.
Σου ξεκαθαρίζει εκφράσεις, βλέμματα, λέξεις, κινήσεις, νεύματα.  Αισθήματα.  Ξεκαθαρίζει πως δεν υπήρχαν.  Εξασφαλίζει πως δεν θα υπάρξουν.
Ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Τόσο βίαιο. Αλλιώς εσύ λογάριαζες. Σκοτώνει κάθε ελπίδα. Το θύμα καταλήγει θύτης κι ο θύτης θύμα. Τι κρίμα.

"Νόμιζα πως το γράμμα ήταν από εκείνη."

"Αυτή την ιδέα να την βγάλεις από το μυαλό σου."

"Μου αρέσεις αλλά όχι ερωτικά."
και τα λυπά.
Παλιά, κάθε φορά, νόμιζα,  περίμενα και ήλπιζα πως θα ήταν η αρχή.  Πλέον ξέρω πως είναι το τέλος. Σαν επιμύθιο. Το άχαρο μικρό κομμάτι που σου εξηγεί τι δεν κατάλαβες-τι θα 'πρεπε να καταλάβεις. Με αυτό που κλείνει η ιστορία και χάνεται όλη η μαγεία.
Και αν κοιτάζω πίσω ξανά, δεν θα 'ναι η ίδια ποτέ πια.
Κάθε εφηβική μου εμπειρία μια ατελής τέλεια ιστορία.
Μια "παρεξήγηση". Μα θα υπάρχει εξήγηση.
Ίσως αυτή θα 'ρθεί, όταν τίποτα δε χρειάζεται να ξεκαθαριστεί.