Δεν θα μάθω

Δεν θα μάθω ποτέ

πώς φιλούσες,

πώς θα ήτανε

αν μ' αγαπούσες.

Μόνη

νόμιζα

πως μου χρωστούσες

την ευτυχία

που 'χα περιμένει καιρό.

Δεν πειράζει.

Μου είναι γνωστό. 

Στην καρδιά μου

άλλο ένα κενό

μες στο χώρο

που είχα για σένα. 

Θα το αντέξω κι αυτό. 

Στην γη

Εκεί

που νόμιζα πως όλα έχουν γραφτεί,

έρχεσαι εσύ.

Φωνή

ζεστή

που μ' αγκαλιάζει

με τα χέρια σου μαζί.

Να την εμπιστευτώ

καλεί.

Να αφεθώ

κι ας ξαναπληγωθώ

μπορώ.

Να ελπίζω

θέλω. 

Μπορείς

να με δεχτείς

και θέλεις

να μου δείξεις

το καλύτερο,

που υπάρχει.

"Θέλεις να πάμε στο φεγγάρι;

Θέλω να ζήσουμε στη γη."

Μίλα μου για τα αστέρια.

Μα μη,

πάψε μια στιγμή

να ακούσω την καρδιά,

κι ας σπάσουμε μετά

στην τελευταία σκηνή. 

Υπόλοιπη

Η καρδιά μου θέλει να πιστέψει

όσα λες και όσα δεν έχεις πει,

το χαμόγελό σου στη φωνή,

πως όποιος θέλει μπορεί.

Ξαναγυρνώ

στον εφηβικό μου ρομαντισμό.

Σαν να μην έχω δει

πως οι άνθρωποι

αλλάζουν γνώμη

φεύγουν σε μια στιγμή

παίρνοντας τη ζωή τους μαζί 

που σου είχαν υποσχεθεί,

την υπόλοιπη.

Οι ρίζες μου

Απ' τα βουνά και τα νερά,

τη θάλασσα και τα ποτάμια,

απ' τις ελιές και τα πλατάνια,

έχω τις ρίζες μου βαθιά.

Από την άμμο και τους βράχους.

Τους γρήγορους κι αργούς χορούς.

Τα χέρια που έμαθαν τα χάδια

ενώ ήξεραν μόνο καημούς.

Κι από βορρά είμαι και από νότο.

Στο πέλαγος ισορροπώ.

Κι άμα βουλιάξω μες στο χρόνο,

πάλι ένα φως μπορώ να βρω.

Μες στους ανθρώπους με τα λάθη,

τα λίγα τους και τα πολλά,

που κάπου βρήκαν την αγάπη,

ή έστω μία συντροφιά.

Όρθιοι στης ζωής την άκρη,

ας ειν' να πουν

"Ήταν καλά". 

Να προχωράω

Μαζί σου 

Θέλω να συνεχίζω να προχωράω   

Δεν με νοιάζει πού πάω 

Δεν κρυώνω, δεν πεινάω 

Δεν κουράζομαι, δεν βιάζομαι 

Έχω ο,τι χρειάζομαι

Το χαμόγελό σου 

ηλιαχτίδα στην συννεφιά 

Το άρωμά σου 

το αεράκι φυσά 

Γλυκιά στιγμή 

Ρουφάω ζωή 

Μου αρκεί 

που είσαι εκεί 

Η ματιά σου παγώνει το χρόνο

Μαζί σου μόνο