Απ' τα βουνά και τα νερά,
τη θάλασσα και τα ποτάμια,
απ' τις ελιές και τα πλατάνια,
έχω τις ρίζες μου βαθιά.
Από την άμμο και τους βράχους.
Τους γρήγορους κι αργούς χορούς.
Τα χέρια που έμαθαν τα χάδια
ενώ ήξεραν μόνο καημούς.
Κι από βορρά είμαι και από νότο.
Στο πέλαγος ισορροπώ.
Κι άμα βουλιάξω μες στο χρόνο,
πάλι ένα φως μπορώ να βρω.
Μες στους ανθρώπους με τα λάθη,
τα λίγα τους και τα πολλά,
που κάπου βρήκαν την αγάπη,
ή έστω μία συντροφιά.
Όρθιοι στης ζωής την άκρη,
ας ειν' να πουν
"Ήταν καλά".
