(Ίσως- κείμενο που δεν θα 'πρεπε να γράψω, με όσα δεν θα ΄πρεπε να πω,
για κάποιον με τον οποίο δεν θα 'πρεπε να ξανασχοληθώ.
Προειδοποιώ: Μη ρομαντικό)
Η επιλογή σου.
Μικρό, Φτηνό, Πλαστό.
Δεν πάει άλλο.
Δεν πάει πιο κάτω.
Γιατί απ' τα κατώτερα από εσένα να διαλέγεις;
Τα εύκολα. Τα κοινά.
Θα σου 'λεγα τα ίσα να στοχεύεις
και- γιατί όχι;- πιο ψηλά.
Υπάρχουν ανώτερα από 'σενα,
υπάρχουν καλύτερα για σένα.
Και το ξέρεις.
Είναι, όμως, ίσως δύσκολα,
γι' αυτό και τα αποφεύγεις
Δεν είμαι εγώ.
Εγώ ανήκω απλά στα διαφορετικά.
Ουσιαστικά δεν με αφορά.
Δεν έχω λόγο στη ζωή σου.
Μα πραγματικά απορώ μαζί σου.
Σε νόμιζα ψηλά, ξεχωριστό.
Κι αν ήταν έτσι, δε θα μετάνιωνα λεπτό.
Κάνοντας τις επιλογές σου, όμως, σε απομυθοποιώ.
Βλέποντάς σε σε τέτοιο ξεπεσμό
-Μπορεί να θεωρείται και εγωιστικό-
λιγότερο λυπάμαι, τείνω να προσβληθώ.
Σκέφτομαι κάποτε ο, τι στόχευσα πως ήταν χαμηλό.
Τόσο χαμηλό...
Δεν το δέχομαι αυτό!
Τον "τέλειο" μου "θεό"
να ψωνίζει στις εκπτώσεις
να ψωνίζει στις εκπτώσεις
-αν όχι ρακοσυλλέκτη-
να παρακολουθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου