στο άδειο βαγόνι μου.
Καλύτερα χώρια,
χωρίς χαρά και στενοχώρια.
Έρημοι οι δρόμοι μου,
μα εγώ δεν φοβάμαι.
Προς το τέλος του γνώριμου
πια πορεύομαι μα δεν λυπάμαι.
Όλα τελειώνουνε
όσο ξαφνικά ξεκινάνε.
Όσο κι αν το θέλουμε
τα "για πάντα" ποτέ δεν κρατάνε.
Καλύτερα μόνη μου
από συντροφιές που δεν πάνε
πιο μπροστά το βαγόνι μου.
Ως να φτάσουν εγώ δεν κοιμάμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου