Μην (με) φοβάσαι

Πώς τρομάζεις από τις σπίθες,
όταν χειρίζεσαι τόσο επιδέξια την φωτιά;

Πώς σε πνίγουν οι σταγόνες,
όταν μπορείς και (με) ταξιδεύεις μες στη θάλασσα;

Γιατί να θες να μας χωρίζεις απότομα,
ενώ γινόμαστε ένα τόσο αρμονικά;

Γιατί φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό
και μαζί εμένα που σ' αγαπώ;

Ακόμα δεν μ'έχεις συνηθίσει;

Αφού χτίζουμε παλάτια μαζί,
προς τι η ανάγκη για ανάμεσά μας τείχη;

Αφού ζούμε το όνειρο,
από ποιον βασανίζεσαι εφιάλτη;

Αφέσου στην αγκαλιά μου
και δες απ' τη ματιά μου,

μάτια μου, φως μου, ομορφιά μου.

Αφέσου στη στιγμή
κι εμπιστεύσου τη ζωή. 

Νιώσε και νιώσε με. 

Μην (με) φοβάσαι.