Δεν το ονειρεύτηκα (έτσι ?/!/..)

Δεν το ονειρεύτηκα.
Το επαναλάμβανα στον εαυτό μου για να τον πείσω. Ήμουν εγώ. Ήμασταν μαζί. Ήταν και άλλοι, που υπάρχουν. Κι ας μην υπήρχαν για μένα τότε, πάρα μόνο εσύ.
Ήταν κι αυτό το μέρος. Ακόμα είναι εκεί. Εμείς δεν είμαστε. Θα ξαναπάμε; Δεν με νοιάζει να ξαναπάμε. Θέλω μόνο να το ξαναζήσω.
Ναι, το έζησα. Δεν το ονειρεύτηκα.
Υπάρχουν λέξεις που σημείωσα. Κι αν δεν τις σημείωνα, πάλι θα τις θυμώμουν. Τις είπες. Τις άκουσα. Τις ένιωσα. Τις εννοούσες;
Υπάρχουν βλέμματα που δε θα μπορούσα να κρατήσω παρά μόνο στο μυαλό μου. Με είδες πως σε έβλεπα να με κοιτάς να σε κοιτάζω. Τα μάτια ανοιχτά. Δεν κοιμόμουν.
Υπάρχουν αγγίγματα. Υπάρχουν αισθήσεις. Υπάρχουν αισθήματα. Τα αισθήματά σου. Υπάρχουν;

Ένα κακό όνειρο είναι μόνο.
Γιατί δε βρίσκεται κανείς να μου το πει τώρα; Καμία φωνή μες στο κεφάλι μου. Φωνές που λένε τα πάντα, εκτός από αυτό. Γιατί το όνειρο τους φάνηκε κακό. Τον εφιάλτη όμως τον αποδέχονται σαν πραγματικότητα. Σαν μόνη πραγματικότητα. Ξύπνησα (;) και μπερδεύτηκα. Όμως εκείνο δεν το ονειρεύτηκα.

Όταν ξυπνάς ξέρεις τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα. Αν ονειρεύτηκες, όμως, χωρίς να κοιμάσαι, δεν ξέρεις να τα ξεχωρίσεις. Πότε ξεκίνησε το όνειρο. Πότε τελείωσε. Τελείωσε; Πότε ξεκίνησε η πραγματικότητα. Και πότε ο εφιάλτης.
Για όλα φταίει το μυαλό μου; Αυτό τα δημιούργησε; Είναι όλα όπως τα ήθελε; Αφού δεν ήξερε ότι ήθελε.

Καλύτερο απ' ότι είχα ονειρευτεί.
Έτσι περίμενα το μέλλον. Ίσως να χα ονειρευτεί πολύ. Αλλά από εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως δεν ονειρεύεσαι -το ζεις- λες πως δεν έχει τέλος να ξυπνήσεις. Πιστεύεις πως θα συνεχιστεί. Και δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου για να ξανακοιμηθεί. Δεν χρειάζεται να πιέσεις κανένα. Δεν θα προσπαθήσεις να το τελειώσεις μόνος σου. Δεν θα τελειώσει. Δεν θα σαι μόνος σου.

Το παρελθόν, δεν το ονειρεύτηκα.
Το παρόν, δεν είναι όπως το ονειρεύτηκα.
Το μέλλον, πρέπει να πάψω να το ονειρεύομαι;
Πρέπει ίσως να το ζήσω. Μόνο έτσι θα το ζήσω.