Παράξενος γνωστός

Ένας άνθρωπος

Να σου προτείνει το χέρι του να σηκωθείς όταν έχεις πέσει χαμηλά.

Να σου θυμίζει ότι η θέα από κει κάτω δεν σου ταιριάζει, δεν σου αξίζει.

Να μη σου λέει πολλά. Κι όσα λέει, συχνά να μην τα λες καλά.

Όμως να είναι για το καλό σου. Πραγματικά. 

Και να το νιώθεις, και να το ξέρεις και να μην έχεις αμφιβολία καμιά.

Να είναι τόσο αυστηρός μαζί σου όσο η συνείδησή σου-ή και πιο πολύ- 

κι όμως να αποδέχεσαι ευκολότερα από κείνον κριτική παρά απ' αυτή.

Να σου δίνει το χέρι του να στηριχτείς,  πιο ψηλά για να ανεβείς.

Χωρίς να σε πιέζει, να ξέρει ότι μπορείς.

Να σε κάνει να τον εμπιστεύεσαι και να σε εμπιστευτείς.

Να σου είναι σχεδόν ξένος όσο κι απίστευτα δικός σου.

Να μην είναι συνέχεια-μπορεί και πολύ σπάνια- μαζί σου.

Μα πάντα όταν είναι να ξεπερνάς, για κάποιο λόγο, τον εαυτό σου.

Ένας τέτοιος άνθρωπος δε σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι ο άγγελός σου;

Δεν μπορείς να πεις πως είναι (ακόμα) ούτε αγάπη, ούτε φίλος, ούτε εχθρός σου.

Ίσως γνωστός σου.

Ένας παράξενος γνωστός σου.