Σ' έχω δει... Θυμάσαι;

   Κάποιους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή που τους βλέπεις, πριν καν τους μιλήσεις, πριν πραγματικά τους γνωρίσεις, νιώθεις πως θα παίξουν κάποιο σημαντικό ρόλο στη ζωή σου.
Κάτι σε συνδέει μαζί τους. Είναι σαν να τους ξέρεις χρόνια. Από το παρελθόν ή το μέλλον σου, που κανένα δεν έχεις ζήσει ακόμα, ή που, κατά μία άλλη άποψη, συμβαίνουν την ίδια  στιγμή με το παρόν σου.
   Περνάει καιρός. Άλλα άτομα συνοδεύουν την καθημερινότητά σου. Μοιράζεσαι στιγμές και εμπειρίες μαζί τους, ευχάριστες, δυσάρεστες, σημαντικές κι ασήμαντες. Μοιράζεσαι τη ζωή σου. Εν τω μεταξύ ίσως ξεχνάς αυτούς τους ανθρώπους που ποτέ-ή μάλλον ακόμα- δεν γνώρισες. Δεν τους ξεχνάς, απλά δεν τους σκέφτεσαι. Υπάρχει όμως μια μνήμη που θα ανακληθεί από τη ζωή όταν έρθει η στιγμή. Ιστορία που θα πάρει μέρες, χρόνια, με ενδιάμεσες συναντήσεις ή χωρίς. Κι εσύ θα τις θυμάσαι όλες..

Το ξανθό κοριτσάκι με τα γαλάζια μάτια που περίμενε μπροστά μου και κοιταζόμασταν πολύ, μια από τις ελάχιστες φορές που πήγα στο κυλικείο του Δημοτικού, και δεν το ξαναείδα γιατί σύντομα άλλαξε σχολείο....στο Γυμνάσιο, θα γινόταν η διπλανή μου και κολλητή μου.

Η κοπέλα που μου χαμογέλασε την πρώτη μέρα στο Λύκειο και λυπήθηκε όταν άλλαξα θρανίο από μπροστά της κι ας ήμουνα ξανά κοντά της, αφότου ενδιαφέρθηκε όταν είχα αρρωστήσει, και ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα στο γενικά αφιλόξενο περιβάλλον της τάξης μου, μου θύμιζε πολύ τον εαυτό μου.. Και το όνομά μου ακόμα.. Γνωρίζοντας ήδη η μια την ύπαρξη της άλλης από κοινή μας φίλη για πολλά χρόνια... δεν ξέραμε πως κάποτε θα γίνουμε soulmates.

Αυτόν που πρόσεξα στο σχολείο
και, πρώτη φορά μετά την έναρξη της εφηβείας μου,
τον συμπάθησα πραγματικά σαν άτομο και φίλο,
χωρίς να εμπλακούν αμέσως η φύση κι οι ορμόνες μου,
μόλις κιόλας τον γνώρισα
τον ξεχώρισα.

Από μακριά μια μέρα στην παρέα, τον είδα,
μιλούσε, δεν μιλήσαμε.

Μήνες μετά σε μια έξοδο, χωρίς να το(ν) περιμένω, γνωριστήκαμε.
Τρεις ώρες περίπου μαζί.
Δύο αγόρια Ένα αγόρι-σπαστικός κι ένας άντρας-αρχηγός.
Μια εξερεύνηση, μια ανακάλυψη,
το μέρος που αποφάσισα πως "θα ρθω με το boyfriend, όταν με το καλό αποκτήσω".

Συναντηθήκαμε ξανά
περίπου ένα μήνα μετά, τυχαία,
στο ίδιο μέρος όλη μέρα,
ο καθένας σε διαφορετική παρέα.
Γνωστοί,
κι εμείς κι αυτοί.
Οι δυο μας δεν μιλήσαμε,
παρά μόνο για να παρατηρήσουμε πως "δεν συγχρονιστήκαμε".
Μα, στην ουσία,
εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή,
κι, εκεί που βούλιαζα, μου έδειξε πώς να συνεχίσω την πορεία. 

Μεταξύ της χρονιάς,
ήρθε μια μέρα στην τάξη μου ως εκπρόσωπος της άλλης πλευράς.
Μέσα στη θεωρητική,
δίκιο φυσικά πού να βρει.
Τον θαύμασε η κρυμμένη μου φύση
και ενεπλάκη να τους ηρεμήσει.
Πιστεύω, έχει μια γοητεία
και η Φυσική και η Φιλοσοφία.

Αρχές τελευταίας χρονιάς.
"Αν είναι να αλλάξει κάποιος τάξη θα 'ναι αυτός."
 Δεν άλλαξε, ευτυχώς. 

Once upon a dream - Sleeping Beauty