Στέμμα από πηγολαμπίδες

Έχω πληγώσει ανθρώπους στη ζωή μου.
Όχι πολλούς, απ' όσο ξέρω.
Αλλά κι αυτούς τους σκέφτομαι συχνά και με απασχολούν.
Δεν φταίω, λέω, δεν φταίω.

Μάλλον χρειάζεται δύναμη για να 'σαι δίπλα μου.
Όχι τόσο ανοχή όσο αντοχή.

Θα βοηθήσω.
Θα αγκαλιάσω, θα συμβουλέψω, θα στηρίξω.

Έχω όμως το εξής κακό.
Στην ειλικρινή αγάπη όσων δεν μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, να πιστέψω αδυνατώ.
Ακόμα και -κι όσο- αν εγώ τους αγαπώ, δεν θα βγει για κανέναν σε καλό.
Όποιος δεν μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του, ούτε κανέναν άλλον μπορεί πραγματικά να αγαπήσει ούτε την αγάπη να δεχθεί.
"Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος.." έχουν πει.
Η διαπίστωση πως μάλλον έχουν δίκιο, απερίγραπτα με στεναχωρεί.

Θέλω σ' εκείνον που στηρίζω να μπορώ να στηριχθώ.

Απλό.

Δεν το παίζω υπεράνω και δεν επιδιώκω να κάνω τον ηγεμονικό αρχηγό.

Δεν ζήτησα προσωπικά ποτέ να λατρευτώ.
Πώς γίνομαι βάρος στους ώμους κάποιων και πέφτουνε μία στιγμή δεν το κατανοώ.
Δεν φταίω εγώ.
Δεν το θέλω αυτό.
Δεν θέλω να βαραίνω κανέναν.
Δεν θέλω να σκύβουν για μενα.
Δεν ζήτησα κι ούτε θα ζητήσω ποτέ κανείς να μου υποκλιθεί.
Θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να είναι όρθιοι, περήφανοι, χαμογελαστοί.
Θα κάνω ότι μπορώ γι' αυτό.
Στην πρόθεσή μου όμως συναντώ περιορισμό.
Ο καθένας στέκεται στα πόδια του.
Εγώ μόνο ως χέρι είμαι σε θέση να ανταποκριθώ.

Προσελκύουνε τους άλλους όσοι ακτινοβολούν.
Όμως δεν θα φταίει η λάμπα αν οι πεταλούδες θα καούν.
Ίσως να νομίζουν πως πάνω της να κολλούν,
είναι ο,τι τους χρειάζεται σε πηγολαμπίδες για να μεταμορφωθούν.

Όμως το έχει μέσα της η λέξη, πηγή+λάμψη, πηγή φωτός.

Όλοι έχουν μέσα τους φως.

Η λάμψη είναι εσωτερική.

Οι ίδιοι είναι η πηγή.

Είναι πηγή ολέθριου λάθους

να το ψάχνουν από άλλους.