Κάποτε θα με έχει αγκαλιά..
καθισμένοι χαλαρά.
Θα μυρίζω το άρωμά του..
θα χαϊδεύει τα μαλλιά μου.
Ενώ θα έχω αφήσει
με ηρεμία κι εμπιστοσύνη
πάνω του το κορμί μου..
θα αφήσω να λυθεί το σακί
που κουβαλάω στην ψυχή μου.
"Δεν ξέρεις..
τι σκέφτηκα..
πώς ένιωσα..
πόσο ήθελα να.."
Eκείνος θα τα ξέρει τότε όμως όλα..
Γιατί με ξέρει από πάντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου