Δεν γράφω για σένα πια.
Δεν ήταν εύκολο.
Το προσπάθησα αρκετά.
Από ένα σημείο και μετά
τα κείμενα που έγραφα
ήταν χωρίς το σημάδι σου
κι ας είχαν την μορφή σου.
Ήσουν στην έμπνευση
μα όχι μέσα σ' αυτά.
(ή μάλλον αντίστροφα)
Δεν μου λείπεις
γιατί πλέον δεν πιστεύω
πως είσαι δικό μου κομμάτι.
Είσαι ένας ξένος
που νόμιζα ότι γνώριζα
και πως κι αυτός με ξέρει,
με νιώθει και με θέλει.
με νιώθει και με θέλει.
Δεν είσαι πλέον έμ-πνευση
γιατί δεν είσαι κάτι που μπορεί
ούτε να μου δώσει
ούτε να μου κόψει
την αναπνοή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου