Σιωπή.
Ακούγεται ο άνεμος έξω,
η αναπνοή εδώ.
Σκιές,
κι όμως δεν με τρομάζουν,
στον τοίχο.
Παρατηρώ ξυπνητή
το όνειρό μου που έχει κοιμηθεί,
το όνειρό μου που έχει κοιμηθεί,
μα εγώ δεν μπορώ
αν δεν το γευτώ.
αν δεν το γευτώ.
....
Αεράκι φυσά απαλά
σε ένα λιβάδι με λεβάντα.
Χωμένο πρόσωπο στα λουλούδια.
Ηλιοκαμμένη γη που διψά
περισσότερο από νερό
για σταγόνες φιλιά.
Ένα βουνό
που σκαρφαλώνω αργά
με την αφή και τη μυρωδιά.
Αφήνοντας ίχνη μικρά
ξανά και ξανά
το τριγυρίζω.
Ποτάμι που τυλίγει
και μαζί του παρασύρει
σε μια απέραντη θάλασσα
πέτρες, χώμα, κλαδιά
και μια βάρκα χωρίς κουπιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου