Άδεια και βαριά

Εξουθενωμένη.
Μια μέρα γεμάτη από πράγματα που δεν έγιναν.
Να σέρνομαι από προσδοκίες.
Να αδειάζω από ελπίδες.
Να αγκαλιάζω τις αναμνήσεις μου.
Να με τυλίγει η μοναξιά μου.
Νιώθω πως κάτι θέλω να βγάλω από μέσα μου
αλλά δεν ξέρω τι υπάρχει μέσα μου
να μου έχει μείνει για να βγει.
Σαν μπαλόνι
που από φουσκωμένο και γυαλιστερό
σούφρωσε με τρόπο σταδιακό
γιατί έχανε από αφανές κενό.
Έχω νεύρα,
έχω λύπη
και τίποτα δεν έχω.
Δεν μπορώ να μισήσω κανένα
για όσα έμειναν μισά.
Δεν ξέρω αν θέλω να δακρίσω,
να χτυπηθώ ή να χτυπήσω
για να ηρεμήσω.
Δεν έχω τι να ονειρευτώ
για να καταφέρω να κοιμηθώ.