Κάκτος

Αγάπα με, 

θα ήθελα να σου ζητήσω. 

Μα δεν ξέρω αν είναι από εσένα 

που το ζητώ πραγματικά. 

Δίψα. 

Δίψα ακόρεστη. 

Που δεν μπορεί 

κανείς (άλλος)

να τη σβήσει. 

Γιατί; 

Ποιος; 

Μου στέρησε το νερό κάποιος

και γίνομαι κάκτος;

Στέκομαι μες στη έρημο, αγέρωχος, 

λες και είναι κατόρθωμα, περήφανος. 

Δεν με παίρνει, 

μόνο δέρνει 

ο άνεμος, 

ο ανυπόφορος. 

Γέρνω 

αλλά δεν είναι κανείς εκεί 

για να με δει. 

Όποιος με συναντήσει 

δεν ξέρω αν προτιμώ 

να με φοβηθεί 

ή να με λυπηθεί. 

Αν μπορέσει, 

αν θελήσει, 

θα με ποτίσει. 

Θα κρατήσω ο, τι μου δώσει. 

Και θα μείνω εκεί. 

Να παρατηρώ τον κόσμο που αλλάζει. 

Κόσμο που έρχεται και φεύγει. 

Ποτέ δεν θα μισήσω 

όποιον μου έχει δώσει μια στιγμή, 

καλή, κακή. 

Δεν θέλω να πληγώνω. 

Όπως δεν ήθελα να πληγωθώ. 

Ίσως λίγο να ζηλεύω 

άλλα φυτά, 

φυτά που ανθίζουν σε άλλο κλίμα. 

Μου φταίει το κλίμα ή κάποια ρίζα. 

Ή δεν μου φταίει τίποτα. 

Τίποτα δεν μου φταίει. 

Είμαι αυτή. 

Αυτή έχω γίνει. 

Όταν (σπάνια) ανθίζω 

είμαι ιδιαίτερα όμορφη. 

Όσο ζω, όπως ζω, 

είμαι ζωντανή.