Η ευτυχία μου και η ευτυχία σου

Ώστε πιστεύεις πως δεν μου αξίζει η ευτυχία μου.
Νομίζεις πως είναι κλεμμένη.
Νιώθεις πως την έκλεψα από εσένα.
Επειδή εσύ απλά δεν έχεις μια τέτοια ευτυχία.
Πώς μπορείς; Πώς γίνεται;
Αφού η ευτυχία μου κι η ευτυχία σου δεν έχουν καμία σχέση.
Αυτό πάει πολύς καιρός που το έχω συνειδητοποιήσει.
Λυπήθηκα όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα εγώ να στη χαρίσω.
Δεν λυπήθηκα για όσα δεν πήρα από εσένα, κι ούτε θύμωσα για αυτά που μου έδωσες.
Δεν μου έδωσες ευτυχία αλλά μου έδωσες έμπνευση κι εμπειρία.
Σ' αγάπησα σαν φίλο- σε θέλησα σαν έρωτα- σε νοιάστηκα σαν απλό γνωστό έπειτα.
Σου αξίζει να αγαπηθείς πιστεύω.
Θα ήθελα να σε δω ευτυχισμένο, παρότι δεν με νοιάζει να σε βλέπω.
Μαθαίνω τώρα αυτό, μα άκου τι έχω να σου πω..

Η ευτυχία ούτε μας χαρίζεται ούτε κλέβεται. 

Η ευτυχία δημιουργείται.

Φτιάχνεται από τις επιλογές και τις συν-αλλαγές 

εντός και μεταξύ μας. 

Δεν θα πάρεις ο,τι αξίζεις αν δεν σεβαστείς τον ίδιο σου τον εαυτό

 και θα φανεί τι αξίζεις από το σεβασμό που θα δείξεις στον άλλο. 

Με λάθος άτομα

 -και προπάντων με λάθος σκέψεις- 

είναι αδύνατο να φτιάξεις την ευτυχία.

Είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις ένα φαγητό με λάθος υλικά και λάθος εκτέλεση. 

Το απότελεσμα θα είναι το λιγότερο μη ικανοποίηση ή το χειρότερο δηλητηρίαση. 

Στην περίπτωση της ευτυχίας βέβαια το θέμα είναι πως δεν υπάρχει συνταγή

 και επίσης το φαγητό δεν είναι ένα αλλά διαφέρει για τον καθένα. 

Αυτό που έχει σημασία είναι τα υλικά να είναι ποιοτικά

 κι οι πειραματισμοί πολλοί αλλά προσεκτικοί.

Να ψάξεις τι σου αρέσει, 

να μη μένεις σε ο,τι απλά σε χορταίνει 

και να μην περιμένεις να στο σερβίρουν οι άλλοι.