Παγωμένη καρδιά

"Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλουμε το ίδιο" του είπε.

"Θέλω απλά να αγαπηθώ" της απάντησε

και την παρέλυσε. 

Τρομαχτικό.

Τόσο απλό και τόσο δύσκολο.

Και μετά,

άλλος, της είπε "Σ' αγαπάω πολύ. Τελικά."

Τρομαχτικό κι αυτό.

Αγχωτικό.

Και το να ζητούν και το να δίνουν.

Λες και δεν το έχει νιώσει κι εκείνη, και όλοι. 

Λες και δεν είναι πανανθρώπινα

ανάγκη κι αίτημα και απόθεμα. 

Λες και δεν το έψαχνε χρόνια.

Λες και δεν το είχε σε περίσσευμα.

Λες και δεν απείλησε πολλούς με την αγάπη της.

Λες και δεν φόβησε με το κυνήγι της.

Σφαίρες τα φιλιά και φυλακή η αγκαλιά της.

Και μετά η ίδια η αγάπη απειλή, και το κυνήγι κι οι άλλοι. 

Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομαχτικό από την αγάπη*.

Δεν το πιστεύει που το λέει αυτό.

Δεν πιστεύει που της το λένε. 

Πού είναι η αγάπη;

Ποιός τη χόρτασε;

Ποιός την έχασε;

Ποιός την έκλεψε;

Ποιός τη δώρισε;

Πώς να τέλειωσε μόλις άρχισε;

Τι είναι η αγάπη;

Τη δίνεις;

Την παίρνεις;

Την έχεις;

Τη μοιράζεσαι;

Την κρατάς;

Την αφήνεις;

Μπορείς να την αρνηθείς;

Γιατί δεν μπορείς να τη δεχτείς;

Μπορείς να την αναγκάσεις;

Μπορείς να την πάψεις;

Γιατί τρομάζει η αγάπη; 

Ποιός δεν την θέλει;

Ποιός δεν την μπορεί;

Η βασίλισσα του χιονιού 

πάγωσε την καρδιά του παιδιού,

από αγάπη, για να μην πληγωθεί ξανά 

κι αυτό σταμάτησε να αγαπά. 

Γιατί πρέπει κάποιος να κλάψει για να τη λιώσει;

Γιατί το να μην πληγωθείς πληγώνει;

Πώς κατέληξες να φοβάσαι μην πέσεις, μην σπάσεις, 

μην ζήσεις και σου αναστατωθεί η ζωή;

*Με μια πρώτη δεύτερη σκέψη,
πολύ πιο τρομαχτική από την αγάπη
 είναι η έλλειψή της.