Μια μικρή σημείωση
για μια μικρή συνομιλία.
Εγώ. Εσύ.
για Πάντα.
Θα μοιραζόμαστε
ένα τίποτα
που σήμαινε κάτι.
Μυαλά και καρδιές,
που ήξεραν,
που ένιωσαν,
πολλά
αλλά όχι αρκετά.
Χωριστές ζωές,
αναμνήσεις κοινές
και ψυχές που γνωρίζονται
από κάπου,
από πάντα,
κι ας νομίζουν πως γίνονται ξένες.
Δεν θέλω
και δεν περιμένω.
Κι αν το έχω ξαναπεί,
τώρα το εννοώ πιο πολύ.
Αλλά και δεν φοβάμαι πια.
Μου αρκεί
που υπήρξες,
που υπάρχεις,
που μπορώ
να χαμογελάω στη σκέψη σου,
να θυμάμαι τη μορφή και τη φωνή σου
και κάποιες φορές
να σε βλέπω
και να σε ακούω,
παλιό ή νέο,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου