Χίλιες βραδιές

Δεν το αρνούμαι 

Σε θυμάμαι 

Σε θέλω 

Σε φοβάμαι 

Σε σκέφτομαι 

Κάθε μέρα σχεδόν

Ή συνέχεια

Τόσο 

που φορές 

δεν ξεχωρίζω

Σε νοσταλγώ 

Πονάω

Μα δεν είναι να γυρίσω

Δεν μου ανήκεις

Δεν σου ανήκω

Δεν υπάρχει τίποτα να ζητήσω

Μόνο να μ' αφήσεις να φύγω

Να μπορέσω να σε αφήσω

Και να μην το μετανιώσω

Να έχω δίκιο

Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό

Να μην στο πω

πως δεν σε αρνούμαι

Να αρνηθώ

πως σ' αγαπώ, 

πως έχω ανάγκη να σε δω

Κι αν σ' αγαπώ,

να είναι ελαφρό

Σαν άνθρωπο 

κι όχι στοιχειό

Σαν ιστορία 

κι όχι μύθο

Ψώνιο

Κι ούτε ξέρω για πόσο θα πληρώνω 

τα ληγμένα 

και σπασμένα

..

βάζα με γλυκά

..

που χύθηκαν στο πάτωμα 

..

και φύτρωσαν στο χώμα 

..

λουλούδια που μεθάν

..

σαν άνοιξη 

..

σαν θάνατος κι ανάσταση 

Ζωή 

Καλοκαίρι 

..

που λιώνουν απ' τη ζέστη τα κορμιά 

..

και πέφτουν στη θάλασσα 

..

μα γίνονται και πάγος και βροχή

.. 

κι αλήθεια που ξεπλένει και καθαρίζει 

..

και πλημμυρίζει και πνίγει

Κι ανάθεμα 

Πότε άλλαξα θέμα 

Πάντα γύρω από εσένα