Πλαίσιο

Κοίταξα στον καθρέφτη 

ένα μάτι 

μέσα σε μισό σκοτάδι.

Με είπα ψεύτρα 

κι όμορφη

και ζήτησα συγγνώμη.

Που δεν με ξέρω αρκετά καλά 

για να μου δώσω φιλιά 

που να έχουν κάτι ακόμη 

πέρα από γνώμη 

αυστηρή,

που δεν συγχωρεί 

τα λάθη που δεν τολμώ να κάνω,

το φόβο που μου επιβάλλω.

Είδα μαύρο κλουβί 

στα βλέφαρα σαν πλαίσιο 

που μου ζητάει ένα τέλος αίσιο 

στη μοναξιά.

Μα έχει κλειδωθεί

να ζει στα όνειρα 

και κάποιες στιγμές 

να γράφει ποίηση.

Για χαμόγελα

και δάκρυα,

παλιά και νέα,

στο μυαλό κρυμμένα

και στης καρδιάς 

τον χτύπο μετρημένα.