Πλάσματα ξεχωριστά.
Φως και φωτιά.
Φως και φωτιά.
Μόλις γνωριστήκανε αναγνωριστήκανε.
Έπειτα δεθήκανε.
Ούτε αλυσίδες ούτε ξόρκια
είναι που τους κρατούν κοντά.
Κι αν είναι δυνατή,
κι αν έχει φτερά
και αν και μόνη της μπορεί να πετά,
κι αν έχει φτερά
και αν και μόνη της μπορεί να πετά,
στην πλάτη του να ανεβαίνει προτιμά.
Ταξιδεύουν μαζί.
Δεν κρύβονται πια.
Ταξιδεύουν μαζί.
Όταν είναι χωριστά,
γυρίζουν στο δάσος, προχωράνε αργά,
γυρίζουν στο δάσος, προχωράνε αργά,
ανάμεσα απ' τα δέντρα κοιτούν πονηρά.
Δεν κρύβονται πια.
Δεν φοβάται αυτή.
Το μόνο που φοβάται,
και μες στη χαρά της συχνά
γι' αυτό λυπάται,
είναι εκείνος μην την φοβηθεί.
και μες στη χαρά της συχνά
γι' αυτό λυπάται,
είναι εκείνος μην την φοβηθεί.
Μήπως βαρεθεί.
Να την βλέπει συνεχώς μπροστά του.
Να την κουβαλάει στα φτερά του.
Κι έτσι λέει στον εαυτό της
"Set your dragon free"
"Set your dragon free"
Όμως δεν είναι σίγουρη αν μπορεί.
Να μην περιμένει να πετάνε οι δυο.
Να μην ψάχνει να τον δει στον ουρανό.
Στην καθημερινότητά του ο καθένας να γυρίσει.
Κι αν είναι, εκείνος να την βρει.
Αντί να αγχώνεται για να τον εντοπίσει.
Σε μια χωρά ονειρική
ο, τι αξίζει ποτέ δεν θα χαθεί.
Όμως στη γη,
έτσι έχει μάθει,
έτσι έχει μάθει,
όποιος θέλει κάτι
πρέπει να διεκδικεί.
πρέπει να διεκδικεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου