Δεν ήρθες

Ρωτάνε αν γιορτάζω

κι εγώ τα αυτιά μου κλείνω.

Πόσο αηδιάζω τον Άγιο Βαλεντίνο.

Λουλούδια σοκολάτες

δεν παίρνω ούτε δίνω

και μόνη με τις γάτες

στο σπίτι μου θα μείνω.

Στους δρόμους ζευγαράκια

αγάπες και φιλάκια

τραγούδια, ποιηματάκια

Το facebook μου κλείνω.

Τασάκια όλο αδειάζω

και στο ποτό ξεδίνω.

[στην πραγματικότητα

Νερό βουρβουλακιάζω

και στα γλυκά ξεδίνω]

Βρήκες κι εσύ τη μέρα.

Δεν σ' είδα κι εγώ νιώθω σαν λαστιχένια βέρα.



Δεν ήρθες σήμερα.

Δεν ήρθες να μου δώσεις ένα χαμόγελό σου.

Δεν ήθελα και δεν περίμενα κανένα δώρο.

Μόνο να σε δω.

Και μου το στέρησες κι αυτό.

Να βεβαιωθώ
πως θα με κοιτάξεις όπως συνήθως με κοιτάς.

Να πιστέψω ότι με αγαπάς.

Να πιστέψω μόνο εσένα.

Να ανοίξω συζήτηση με τα μάτια σου
όπως δε συζητάω με κανέναν.

Ερωτευμένη "μάλλον" δεν είμαι,
αλλά πάνε όλα καλά, "νομίζω".

Ήθελα να 'μαι μαζί σου αυτή,
όπως και κάθε άλλη,  μέρα.

Όμως δεν ήρθες.

Ούτε καν για να κοροϊδέψουμε μαζί
και να πούμε πόσο ανόητη είναι αυτή η γιορτή
 που περιμένουν όλοι για να πούνε και να δείξουνε πως αγαπιούνται.

Το σ' αγαπώ δεν λέγεται, βιώνεται.

Γιορτάζεται καθημερινά.

Αλλά όχι σήμερα.