Νέα..παλιά
Στην ετικέτα "στίχοι μου" προσέθεσα (κάποια από τα) κείμενα που ως τώρα κρατούσα σε χωριστό τετράδιο προορισμένο για ατελή τραγούδια..

Τρίτη 5 Μαΐου 2020

Κλεμμένα και χρωστούμενα (της στιγμής)

Πόσα χαμόγελα σου χρωστάω;
Πόσα όνειρα;
Πόσα όμορφα λόγια σου πήρα;
Και πόσα δάκρια κρυφά να σου ‘χω δώσει;
Αυτά τα χαμόγελά σου που κλέβω.
Αυτά τα χαμόγελα μου που κλέβεις.
Αυτά που δε λες.
Το πόσο πονάς για να με γιατρεύεις.
Τι να σου δώσω;
Τι να σου ανταποδώσω;
Αφού κι η ίδια 
δεν καταλαβαίνω
να εκτιμήσω
ο,τι παίρνω από σένα.
Μακάρι να μπορούσα να σου πω..
Μακάρι.. Δεν ξέρω. Μακάρι να ‘ξερα. 
Μακάρι να ‘ξερα να στο πω..
Δεν ξέρω ποιον απ' τους δυο μας τιμωρώ.
Από ποιον στερώ τι.
Ποια αξία εκτιμώ.
Ποιος ήξερε καλύτερα από την αρχή.
Πώς αντέχεις;
Θα ήθελα να σε βλέπω
συνέχεια χαμογελαστό,
και δεν καταλαβαίνω 
ότι το χαμόγελο που μου δημιουργείς 
το πληρώνεις εσύ.
Λες τόσα όμορφα πράγματα
και δεν μιλάς για ο, τι σε στενοχωρεί.
Ενώ δεν θέλω να σε έχω, 
φοβάμαι μη σε χάσω.
Είμαι εγωίστρια.
Θέλω να χαμογελάς 
για να μπορώ να χαμογελάω κι εγώ.
Αυτό δεν είναι εγωιστικό;
Ας είναι τα όνειρά μας για καλοκαίρια
να μην πνιγούν στη θάλασσα.
Ας είναι να μπορέσω 
μια στιγμή 
να φιλήσω
σε αυτά τα χείλια
όλα τα λόγια που έχω ακούσει.
Θέλω τόσο πολύ να.. Θέλω αρκετά 
να σε αγκαλιάσω,
να σε σκουντήσω,
να σε αγγίξω,
με οποιοδήποτε τρόπο.
Δεν χρειάζεται καν να μου τραγουδάς.
Αρκεί να χαμογελάς.
Έχουμε ζήσει μέσα από τα τραγούδια.
Ξεγυμνώνουμε τις ψυχές μας, 
ανεξάρτητα από τα σώματα.
Το σώμα σου δεν ξέρω αν θέλω να το ξεγυμνώσω.
Θα ήθελα πάντως να το νιώσω.
Ας μου επιτραπεί
να χάσω 
τον έλεγχο
μια στιγμή.
Και να χάψω
ένα παραμύθι,
για όσο κρατήσει.
Σαμ πως κι αυτοί 
που περιμένουν μια ευτυχία αιώνια
έχουν καμια βεβαιότητα.
Ξέρουν κάτι περισσότερο;
Χαμογέλα για μένα.
Δεν είχα ιδέα τι σου κοστίζει.
Όπως και ούτε
ξέρω ακριβώς το πόσο αξίζει.
Δεν το συνειδητοποιώ.
Δεν θέλω να σ' έχω 
και δεν θέλω να σε χάσω.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου