Δακρυσμένο Ασημένιο Αγγελάκι

Γνωρίζω έναν άγγελο,

μικρό μόνο στο μάτι,

με μαγικό χαμόγελο και με φτερά στην πλάτη,

που όλο ακτινοβολεί γλυκήτητα κι αγάπη.

Τον βλέπω πρόσφατα να κλαίει.

Ραγίζει η καρδιά του

που πρέπει να αποχωρηστεί τον θεϊκο ερωτά του,

αν θέλει μέσα στη ζωή να ανοίξει τα φτερά του.

Κουρνιάζει μες στα σύννεφα,

χορταίνει από χάδια,

φυλάει φιλιά να το κρατούν ζεστό τα κρύα βράδια,

γεμίζει από παράδεισο μα η βαλίτσα του άδεια.

Ξεσπά συχνά και ξαφνικά,

μουτρώνει και θυμώνει,

γυρνά την πλάτη και κοιτά αλλού λες και γλυτώνει

αν κάνει ότι αγνοεί το φίδι που τον ζώνει.

Εκείνος που τον έπλασε

αυτός που αγαπάει,

χαμογελά και δεν μιλά και πάντα τον κοιτάει,

ήρεμος μένει μέσα του κι ας το αποχαιρετάει.

Μην το φοβάσαι/Να το θυμάσαι, ο Θεός αγγέλους δεν ξεχνάει.