Ποιες λέξεις θα αξίζαν πιο πολύ
από κάθε μας κοινή στιγμή;
Η ματιά.. το άγγιγμά σου..
το χαμόγελο.. το πείραγμά σου..
Φαινόμαστε αθώοι αλλά και πονηροί.
Ψάχνουμε κι οι δυο ευκαιρίες για να 'μαστε μαζί.
Συζητάμε και στην ουσία συστηνόμαστε.
Αργά μαθαίνουμε πως από πάντα γνωριζόμαστε.
"Σε θαυμάζω", λέμε, "ευχαριστώ",
"σε εμπιστεύομαι", "σε συμπαθώ".
Το μόνο που δε λέμε: Σ' αγαπώ
Λιγότερο από δυο λέξεις.
Για να τις πούμε όμως κολλάμε.
Δεν ξέρω αν θα τις πιστέψεις.
Δεν το χρειαζόμαστε, ή μήπως δεν τολμάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου