Έναντι

  Σκορπίζω αυτά που θα θελα να σου πω, αυτά που θα θελα να σου δώσω, εδώ κι εκεί μέσα στη μέρα μου. Στην κάθε μέρα μου. Μαζεύω από δω κι από κει, από πολλά μικρά πράγματα, αυτά που έχω ανάγκη από εσένα.
  Και φυσικά δεν είναι αρκετά. Εσένα κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει. Δεν είναι αυτό που θέλω ούτε και προσπαθώ άλλωστε.
  Έλα όμως που ούτε να σε πάρω με τη βία στη ζωή μου μπορώ ούτε να εισβάλλω στη δική σου. Ο καθένας τη ζωή του. Κάποτε, δεν μπορεί, θα ενωθούν.
  Γιατί το μέλλον το χω 'δει και το 'χω νιώσει. Με μικρές προκαταβολές από αυτό. Με κομμάτια δανεικά που γεμίζουν τα κενά. Έτσι υπάρχω. Έτσι αντέχω ως τότε να ζω.
  Χωρίς εσένα είμαι μόνη. Μα δεν είμαι μόνη γιατί δεν είμαι χωρίς εσένα. Δεν θα μπορούσα να είμαι. Είσαι παντού και πάντα. Το ίδιο κι εγώ για 'σενα.
Μόνο που δεν με βλέπεις. Κι είναι κρίμα. Γι' αυτό κι ίσως εσύ να νιώθεις μόνος. Δεν είσαι.
Δες με. Είμαι εμείς κι είμαι καλά.

• Αγκαλιάζω τις φίλες μου σφιχτά πιο πολύ και πιο συχνά. ( Ποιός να το πίστευε, αλήθεια, ότι υπήρχε πιο πολύ..)

• Παίρνω το μαξιλάρι μου αγκαλιά ακουμπώντας το κεφάλι και φαντάζομαι πως είναι ο θώρακας σου.

• Φιλάω το αρκουδάκι μου στη μύτη του καρδούλα, το καλημερίζω το πρωί. Το βράδυ κοιμάμαι χαϊδεύοντας το μάγουλο ή  το αυτί του.

• Ακούω τραγούδια και σκέφτομαι πως μου τα αφιερώνεις. Βρίσκω ό,τι ταιριάζει και σου το αφιερώνω στο μυαλό μου.

• Χαμογελάω στον καθρεύτη. Κοιτάω με λαχτάρα. Όπως θα κοιταζά εσένα-όπως θα θελα να κοιτάς εμένα.